Όταν διαβάζει το παιδί

Του Γιάννη Β. Ευσταθιάδη

πρ. Σχολικού Συμβούλου Α/μιας Εκ/σης

Όταν διαβάζει το παιδί σου την ανάγνωσή του, το διηγηματάκι του ή το παραμυθάκι του, μην κάνεις το λάθος και το ξεκόψεις, για οποιονδήποτε λόγο, στα μέσα της διαδρομής του με το βλέμμα σου, τη φωνή σου, ακόμα και την ανάπνα σου. Την ώρα εκείνη αυτό:

.- ταξιδεύει, με δικό του πλοίο, σε θάλασσες μακρινές, εντυπωσιακούς κάβους, νησιά εξωτικά,

– κάνει γύρους, με δικό του τρενάκι, σε άγνωστες χώρες, ονειρεμένους τόπους, ελκυστικούς προορισμούς,

.- αναπετά με τα φτερά της φαντασίας του σε δικούς του ορίζοντες, απέραντους ουρανούς και κόσμους.

Μην το ξεκόψεις, για οποιονδήποτε λόγο, στα μέσα της διαδρομής του με το βλέμμα σου, τη φωνή σου, την ανάπνα σου, παρά μόνο περίμενέ το στο τέρμα της διαδρομής του, στην άφιξή του, εκεί που ανταμώνουν καταληκτικά ένα-ένα τα επεισόδια, οι ήρωες, οι περιπέτειες, τα χρώματα και οι εικόνες. Και τότε, μόνο τότε, πες του να σου πει τι απ’ αυτά αφουγκράστηκε στης ανάγνωσής του τη σιγή, τι είδε με τα μάτια της ψυχής του, τι ωραίο γεύτηκε, του άρεσε, το συνεπήρε. Όχι σαν δάσκαλος κριτής, αυστηρός εξεταστής, αλλά σαν ισότιμος, έντιμος και καλοπροαίρετος συνομιλητής, ειλικρινής συνοδοιπόρος στο μακρύ δρόμο για την αναζήτηση της μάθησης, της γνώσης.

Δε ζητάμε νόημα, απ’ έξω αναφορά. Τα πρωτόγνωρα ζητάμε, τα περίεργα, τα εντυπωσιακά, τα ευχάριστα, τα τερπνά σε μια επιθυμία το ταξίδι στην απεραντοσύνη της γνώσης και της μάθησης να είναι από κοινού ευχάριστο, λατρευτικό.

Κάμε τα αυτά και θα δεις που θα κερδίσεις την ακριβή εμπιστοσύνη του, την ειλικρινή διάθεσή του για συζήτηση, διάλογο, επικοινωνία με  νοήματα και λόγια  λεξιλογίου μιας οξυμένης νόησης, λόγια σπάνια, περιζήτητα, μαγευτικά.

Κάμε τα αυτά και θα δεις που το παιδί σου θα γίνει αχώριστος φίλος του καλού βιβλίου, λάτρης του διαβάσματος, ζηλωτής της πολυγνωσίας, θηρευτής της πνευματικής απόλαυσης και ευτυχίας.

Κάμε τα και να’σαι σίγουρος ότι σε περιμένει χαρά, μεγάλη χαρά και αμοιβαία, σαν αυτή που λένε “μοιρασμένη χαρά, διπλή χαρά”.