Ζωγράφισαν τους τοίχους στο 2ο Δημοτικό Σχολείο Δράμας

Όταν τα σχολεία μας γεμίζουν

με χρώμα και ζωγραφιές!

Μιλάει στον «Π.Τ.» ο ζωγράφος Γιάννης Κανίογλου

Του Θανάση Πολυμένη

ΚΑΠΟΤΕ τα σχολεία ήταν φτωχοί χώροι και γκρίζες αίθουσες, πολλές φόρες κρύες το χειμώνα και δεν προϋπέθεταν για δημιουργική έμπνευση και διδασκαλία.

Σήμερα βέβαια τα πράγματα έχουν αλλάξει, ελάχιστα είναι τα σχολεία που βρίσκονται σε ιδιαίτερα κακή κατάσταση και πολλές φορές συναντάμε ακόμα και δημιουργικές ζωγραφιές στους τοίχους των διαδρόμων τους ή ακόμα και στις τάξεις.

Πολλές φορές πλέον, οι ίδιοι μαθητές με την άδεια της διεύθυνσης βέβαια, επεμβαίνουν και ζωγραφίζουν τους τοίχους, ώστε να βάλουν λίγες χρωματιστές και όμορφες εικόνες στην καθημερινότητά τους.

Ένας άνθρωπος που κάνει μια τέτοια δουλειά, αφιλοκερδώς, είναι ο κ. Γιάννης Κανίογλου, που πηγαίνει στα σχολεία που τον καλούν και ζωγραφίζει τοίχους, με όμορφα τοπία, βυθούς θαλασσών, ουρανούς γεμάτα πουλιά, χαρταετούς και αερόστατα, πάντα όμως με τη συμμετοχή των ίδιων των παιδιών.

Μέχρι σήμερα ο κ. Κανίογλου, ο οποίος ζει στη Νέα Πέραμο Καβάλας, έχει ζωγραφίσει σε δεκάδες σχολεία. Ο ίδιος είναι συνταξιούχος και όπως δηλώνει μιλώντας στον «Π.Τ.», το κάνει αυτό γιατί του αρέσει, για τη συμμετοχή των παιδιών και το κάνει αφιλοκερδώς.

Ο ίδιος έχει χαρίσει τη δουλειά του και σε άλλα σχολεία του Νομού Δράμας, όπως σε πολλά σε όλη την Ελλάδα, ενώ την περασμένη Δευτέρα 3 Φεβρουαρίου, βρέθηκε για άλλη μια φορά στην πόλη μας και μαζί με τα παιδιά ζωγράφισε τοίχους στο 2ο Δημοτικό Σχολείο Δράμας.

Μιλώντας στον «Π.Τ.», εξηγεί ότι συνήθως τον καλούν οι Σύλλογοι Γονέων και Κηδεμόνων, η αντιδημαρχία Παιδείας ενός Δήμου και άλλοι φορείς. Το θέμα της ζωγραφικής γίνεται κατόπιν συνεννόησης με τους δασκάλους, και όταν  πρόκειται για μια αίθουσα «είναι θέμα εκπαιδευτικών και μαθητών για να το επιλέξουμε. Εγώ δεν επιβάλω κάποιο θέμα, συνήθως γίνεται πάντα μετά από συζήτηση».

Ερωτώμενος για το τι ζητάνε συνήθως, σημειώνει: «Με ενδιαφέρουν θέματα στα οποία να μπορούν τα παιδιά να ζωγραφίσουν. Ο βαθμός δυσκολίας εξαρτάται από το σε ποια σχολεία απευθύνομαι στην Πρωτοβάθμια ή Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση. Και ακόμα αν πηγαίνω σε Ειδικά Σχολεία ή σε Ιδρύματα, πάντα όμως όλα γίνονται μέσω συζήτησης, αλλά και συμμετοχής κατά την ώρα της διαδικασίας, ανάλογα με το μέγεθος δυσκολίας».

Όπως μας λέει, «η συμμετοχή είναι βασική προϋπόθεση και το βάζω σαν όρο για να πάω σε κάποιο σχολείο,  γιατί θέλω τα παιδιά να συμμετάσχουν και αυτό που θα γίνει να τους είναι ευχάριστο, να μην τους δημιουργεί προβλήματα με δύσκολα ή ακαταλαβίστικα θέματα».

Αναφερόμενος στο 2ο Δημοτικό σχολείο στο οποίο βρέθηκε την περασμένη Δευτέρα, τόνισε ότι «μετά από συζήτηση που είχε γίνει πέρυσι, αποφασίστηκε να κάνουμε ένα χωριό. Ένα χωριό με τον ορεινό όγκο γιατί είμαστε στη Δράμα, βάζουμε μια λίμνη και ένα ποτάμι να είναι κάπως οικείο και επίσης διάφορα στοιχεία της φύσης».

Όσον αφορά στο τι ζητάνε τα παιδιά, εξηγεί: «Τα θέματα που ζητάνε τα παιδιά κατά κύριο λόγο είναι οι πλανήτες που είναι και το αγαπημένο τους. Ακόμα ζωγραφίζουμε βυθούς θάλασσας, χωριά, ουρανό με αερόστατα και χαρταετούς και ανάλογα πάντα που απευθυνόμαστε. Συνήθως πάντα σ’ αυτά να μπορούν να συμμετέχουν και τα παιδιά και να μπορούν να το κάνουν.

Το πιο δύσκολο που μου έτυχε ήταν όταν πήγα στο Χημικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Καβάλας, όπου οι φοιτητές ζήτησαν να κάνουμε θέματα με τη Χημεία. Εκεί βέβαια είναι άλλο επίπεδο. Όπου έχω βάλει δύσκολα θέματα σε Γυμνάσιο, τελικά τρόμαξαν τα παιδιά και δεν το θέλουμε αυτό».

Στην ερώτηση για το τι ζητάνε τα παιδιά κατά τη διαδικασία της ζωγραφικής, μας λέει: «Μεταλαμπαδεύω τις γνώσεις μου στα παιδιά, γιατί μ’ ενδιαφέρει να κατέχουν αυτό που κάνουμε. Τα περισσότερα παιδιά πιάνουν για πρώτη φορά πινέλα να ζωγραφίσουν σε  τοίχο. Τα εξηγώ γιατί σκέφτομαι έτσι, γιατί χρησιμοποιούμε έτσι τα χρώματα, τι είναι προοπτική και άλλα τέτοια ζητήματα, οι συνδυασμοί των χρωμάτων και άλλα πολλά».

Καταλήγοντας, τονίζει: «Μακάρι να εκπαιδεύσουμε μια γενιά παιδιών να αγαπάνε το σχολείο, να αγαπάνε την περιουσία των άλλων, τη δημόσια περιουσία και να έχουν μνήμες όμορφες από το σχολείο. Να βάλουμε την τέχνη να βοηθήσει προς αυτή την κατεύθυνση».