Η πάλη με το όραμα των πολιτικών

άρθρο, του Μαργαρίτη Τζίμα

Εντυπωσιάζει το όραμα που θέλει να εκπέμψει ένας πολιτικός στους πολίτες. Είναι ένα από τα βασικά στοιχεία της πολιτικής διεργασίας και μάλιστα παραμονές εκλογών.

Κάποτε όταν η πολιτική είχε περισσότερη αξιοπιστία, το όραμα είχε και την δική του μεγαλύτερη αξία. Iσως η μη υλοποίηση των οραμάτων των πολιτικών κατέστησε την πολιτική και τους πολιτικούς εν μέρει αναξιόπιστους. Πίσω όμως από την παραδοχή ή όχι των οραμάτων και της προοπτικής στην πολιτική, κρύβονται πολλοί στις μέρες μας για να σκεπάσουν την ιδεολογική τους ένδεια και πνευματική τους ανυπαρξία.

Το όραμα χρειάζεται στη ζωή, παντού και όχι μόνο στην πολιτική. Αποτελεί τον φάρο-οδηγό για δημιουργία, δεν πρέπει όμως να αποτελεί μέσον δημαγωγίας και κοινωνικής χειραγώγησης.

Ο Αίνστάιν έλεγε πως <<αν θες να ζήσεις μια ευτυχισμένη ζωή, εξάρτησέ την από έναν στόχο, όχι από ανθρώπους ή αντικείμενα>> δηλαδή από ένα όραμα.

Ένας Αμερικανός συγγραφέας ο Les Brown, έλεγε <<Να στοχεύεις ψηλά, το φεγγάρι. Ακόμα κι αν αποτύχεις, θα βρεθείς ανάμεσα στ’ αστέρια>>.

Νομίζω στη σημερινή εποχή που αντιμετωπίζουμε μια οικονομική, αλλά και ηθική κρίση είναι αναγκαίο να τεθούν στόχοι και οράματα σε κάθε τομέα της ανθρώπινης δραστηριότητας. Αυτά δεν μπορούν να είναι εργαλεία των πολιτικών προκειμένου να ανέλθουν στην εξουσία και μετά να ξεχάσουν τις αναζητήσεις των πολιτών.