Περί α(χα)ριστείας

Γράφει η Ελένη Αμανατίδου

Νηπιαγωγός ΕΑ- Συγγραφέας

Ρομαντισμός, το προσωπείο της οντότητας που παλεύει να εκφραστεί , να συμπαρασταθεί στους πρωταγωνιστές του ιδανικού, της ευαισθησίας και της δημιουργικότητας. Η οντότητα αυτή ως alter ego υπερασπίζεται την ακεραιότητα, την ειλικρίνεια και την αφοσίωση. Η θυσία του ίδιου του εαυτού δεν αποτελεί εμπόδιο για την επιτέλεση του ιδεώδης. Όπως γράφει ο Βίκτωρ Ουγκώ στο ποίημα του Lettre a une femme (Γράμμα σε μια γυναίκα): je ne sais plus mon nom, je m’ appelle Patrie!” (Δεν γνωρίζω πλέον το όνομα μου, ονομάζομαι Πατρίς). Μέσα από το ποίημα αυτό φανερά δηλώνεται η αγάπη, η λατρεία, η ταύτιση, η θυσία με τη πατρίδα. Το αλτρουιστικό στοιχείο στο αποκορύφωμα του. Κανείς βέβαια δε ξεφεύγει από το μηχανισμό έλεγχου της ελεύθερης έκφρασης.

Αιώνες τώρα η ελευθερία της έκφρασης, του λόγου και της προσφοράς διαβάλλεται και κατακρίνεται αναλόγως την χρονική εποχή που διανύει ο κόσμος. Ενίοτε από την πραξικοπηματική κατάλυση της δημοκρατίας ή την κεκαλυμμένη κατάλυσης της δημοκρατίας. Άλλοτε από το χρώμα που θεωρητικά υπερασπίζεται κάποιος και άλλοτε από τα προσωπικά συμφέροντα αυτού που κατέχει το βήμα για τη δημοσιοποίηση του έντυπου λόγου.

Επιλογές πάντα υπάρχουν και είναι αρκετές ώστε η ελευθερία του λόγου να παραμένει ελεύθερη και πάντα να εφευρίσκει τον πιο δημιουργικό τρόπο να εκφραστεί και να λάμψει.

Ποιος να λοιδορήσει και πόσο να αντέξει; Θα ξεθωριάσει όπως ξεθωριάζει κάθε τι που βλέπει το φως του ήλιου.

Εθελοντισμός, όρος συνυφασμένος με την προσφορά, χωρίς αντάλλαγμα ή κίνητρο υλικής ανταμοιβής. Δύσκολος όρος και δύσκολά να τον αποδεχτείς με την βαθιά έννοια του. Πώς να αποδεχτείς τον εθελοντή που προσφέρει από τον ατομικό του χρόνο χωρίς οικονομικό όφελος και στηρίζεται στην αυτόβουλη συμμετοχή του. Προσφορά εθελοντική σημαίνει δόσιμο. Δόσιμο κοινωνικά, οικονομικά, εκπαιδευτικά, περιβαλλοντικά, αθλητικά για την προαγωγή της κοινωνίας και την βελτίωση των συνθηκών ζωής ανεξαιρέτως χρώματος, πολιτικών πεποιθήσεων, θρησκευτικών πιστεύω και οικονομικής κατάστασης.

Ανδιοτέλεια, Αλτρουισμός είναι πιστεύω, είναι ήθος, ανάγκη για ένα καλύτερο αύριο, για την προσμονή μιας καλύτερης κοινωνίας. Η υπεράσπιση του συμφέροντος του άλλου, η αγάπη και η φροντίδα. Ας μην συγχέουμε και υποτιμούμε τα άριστα με τα λοιπά. Η άλογη σύγχυση προκαλεί μια κατάσταση αναστάτωσης και γεννιούνται συναισθήματα που δεν προσιδιάζουν με το δίκαιο, την ελευθερία, την ίση μεταχείριση. Από τον Λοκ και την Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και του Πολίτη καταλήγει ο άνθρωπος να επιβουλεύεται τον συμπολίτη παραβιάζοντας τα εύλογα δικαιώματα για προσωπικό συμφέρον ή ακόμη και για να προστατεύσει τη δική του θέση και τα δικά του πιστεύω. Αμεροληψία …λέξη απούσα από το λεξιλόγιο του διεφθαρμένου ανθρώπου.

Οι ομορφότερες αφηρημένες έννοιες που προσδοκούν να περνούν από γενιά σε γενιά και να εξαπλώνονται. Ποιος πιάνει τον αέρα , αυτό το αερικό που το άγγιγμα του σε ανατριχιάζει εκεί που δεν το περιμένεις, σε δροσίζει και συνάμα σε ξυπνά ως παγωμένο αεράκι. Είναι αιώνιο και άπιαστο πάντα εκεί να θυμίζει την ύπαρξη του κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες.

Εγκλωβίζεται άραγε; Ίσως κάποιες στιγμές να έχει εγκλωβιστεί. Θεωρητικά υπάρχουν οντότητες που φαινομενικά μοιάζουν αέρινες, ζεστές, φιλικές. Ποιός δεν θέλει να είναι επιφανής και να έχει τον έλεγχο. Πώς θα κατοχυρώσει και θα εδραιώσει την οντότητα του αν δεν βγει από την σπηλιά. Θα βγει με κάθε τρόπο που θα βρει. Το θέμα είναι όχι να ανέβει αλλά να καταφέρει σταθερά στα δικά του βήματα να σταθεί. Πάντα θα υπάρχουν αυτοί που θα υποκύπτουν, θα πιστεύουν και θα ακολουθούν όποιον τους προσεγγίσει και αγγίξει κάτι από τα δικά τους πιστεύω. Θα θελήσει να τους συντηρεί και πάντα να τους καθοδηγεί μέχρι εκεί που το δικό του σχοινί φτάνει. Παρωπίδες και υποταγή, οι καλύτερες και πιο αντιπροσωπευτικές λέξεις της οντότητας που πρεσβεύουν τα ιδεώδη της.

Σοφή η λαϊκή ρήση όποιος έχει το μαχαίρι έχει και το καρπούζι. Έχεις την πλήρη εξουσία ελέγχου του εαυτού, δύναμη οικονομική, πολιτική, θρησκευτική, έντυπου-ηλεκτρονικού τύπου, τότε έχεις μερίδιο και έλεγχο μεγάλο.

Ευτυχώς η γνώση, η παιδεία, η μόρφωση είναι ο αντίποδας των παρωπίδων και αυτός που θέλει να απαγκιστρωθεί θα βρει την άκρη. Επιλογές υπάρχουν πάντα. Άριστοι υπάρχουν αφανείς περισσότεροι και από τους επιφανείς. Αυτοί που κατά βάση κρατάνε τα θεμέλια, δίνουν μεγαλόψυχα και στηρίζουν το σύστημα καθώς αμοιβή δεν είναι η αναγνώριση αλλά εκείνο το χαμόγελο, εκείνο το ευχαριστώ, εκείνη η αγκαλιά.

Λοιπόν οι α(χα)ριστοί θα παραμείνουν α(χα)ριστοι φορώντας και οι ίδιοι παρωπίδες λοιδορώντας το διπλανό τους αποφεύγοντας να κοιτάξουν τον καθρέφτη και να ασκήσουν αυτοκριτική. Δεν έμαθαν να αναγνωρίζουν την προσφορά ως προσφορά ονομάζοντας τα όλα και αναθέτοντας την προσφορά σε συμφέρον.

Στην υγεία σας α(χα)ριστοι.

Ο αληθινός άρχων ου πέφυκε

το αυτώ συμφέρον σκοπείσθαι

αλλά το τω αρχομένω.

(Ο αληθινός άρχοντας δεν πρέπει

να κοιτάζει το δικό του συμφέρον

 αλλά των υπηκόων του.)

                                                                                                                           Πλάτων