ΗΜΕΡΟΔΕΙΚΤΗΣ – Ο Θανάσης Πολυμένης σχολιάζει την επικαιρότητα
Ποια αποφασιστικότητα;
Είναι γεγονός πλέον, ότι η οποιασδήποτε μορφής ασφάλεια στις μεγάλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, δεν μπορεί να αποδώσει!
Στην πραγματικότητα, η ασφάλεια στην Ευρώπη μοιάζει με ελβετικό τυρί γεμάτο τρύπες και ο καθένας μπορεί να εμφανιστεί από το πουθενά και να ενεργοποιήσει μια βόμβα γεμάτη με καρφιά…
… ή να αρχίσει να πυροβολεί αδιακρίτως, ή να πάρει ένα φορτηγό και να πέσει στο πλήθος!
Και τι έγινε που η ηγεσία της Ευρώπης δηλώνει ότι «σπαράζει η καρδιά» της όταν βλέπει τέτοιες άνανδρες επιθέσεις;
Στην πραγματικότητα, οι άνθρωποι στην Ευρώπη είναι απροστάτευτοι, ακόμα κι όταν υπάρχουν εικόνες που δείχνουν ένοπλους στρατιώτες και αστυνομικούς να περιπολούν στους δρόμους!
Και λοιπόν; Είναι γεγονός ότι μάλλον κάτι πρέπει να αλλάξει, από την καθιερωμένη εικόνα ενός πάνοπλου περιπολάρχη… σε κάτι περισσότερο ασφαλές!
Η άλλοτε ισχυρή Ευρώπη, δηλώνει ολοένα και περισσότερο την αδυναμία της να ανταποκριθεί στην ασφάλεια των πολιτών της!
Δεν αρκεί να προστατεύουν δεκάδες άνδρες ασφαλείας μόνο τους μεγαλόσχημους πολιτικούς, οι οποίοι στο κάτω-κάτω δεν μπορούν ούτε και τις οικονομίες των χωρών μας να εγγυηθούν…
… αλλά θα πρέπει να προχωρήσουν σε αλλαγές του τρόπου ασφάλειας των πολιτών!
Είναι σίγουρο πως ήρθε η ώρα, ότι κάτι πρέπει να αλλάξει … κι αυτό μάλλον δεν θα είναι γενικά και τόσο καλό για όλους μας!
Περισσότερη ασφάλεια των πολιτών, σημαίνει και ακόμα περισσότερα μέτρα ασφαλείας, που σημαίνει ακόμα περισσότεροι έλεγχοι! Τελικά είναι αναγκαίο κακό πια, και αυτό οφείλεται εν μέρει και στην τρομοκρατία…
Φυσικά, η δημοκρατία έχει ήδη αρχίζει να μπαίνει στον γύψο… αφού υποθετικά ζητάμε περισσότερη ασφάλεια… περισσότερο έλεγχο των πάντων!
Η Ευρώπη αλλάζει … και αλλάζει προς το χειρότερο και όχι προς το καλύτερο! Μεγαλύτερη ασφάλεια των πολιτών, σημαίνει λιγότερα δικαιώματα ελευθερίας για όλους … περισσότεροι έλεγχοι και άλλα τέτοια όμορφα πράγματα!
Ουσιαστικά, η τρομοκρατία του είδους, η τρομοκρατία των τζιχαντιστών προς τους «άπιστους» της Δύσης, της Ευρώπης, πετυχαίνει πλήρως τον σκοπό της.
Στόχος είναι η πλήρης τρομοκράτηση του κόσμου, το κλείσιμο των κοινωνιών σε ολοένα και μικρότερες ομάδες, η ίδια η απαξίωση του δυτικού πολιτισμού, του δυτικού τρόπου ζωής.
Στόχος των τζιχαντιστών, είναι ακριβώς αυτός: η διάλυση ενός ελεύθερου τρόπου ζωής, και η αύξηση του σκοταδισμού. Η μείωση των ελευθεριών, η μείωση των δικαιωμάτων…
… η εξαφάνιση των συναυλιών που υποδηλώνουν έναν διαφορετικό τρόπο ζωής απ’ αυτόν που θέλουν αυτοί οι φανατικοί ισλαμοφασίστες!
Ο φανατικός ισλαμισμός, είναι ακόμα χειρότερος από τον φασισμό με τον τρόπο που τον εννοούμε στην Ευρώπη και στον υπόλοιπο Δυτικό κόσμο. Ας μην μπούμε στην πρόκληση να κάνουμε σχετική ανάλυση τώρα, στους περισσότερους είναι γνωστό το τι συμβαίνει στη μεγάλη πλειοψηφία του ισλαμικού κόσμου όπου διοικούν οι φανατικές ομάδες με το λεγόμενο νόμο της σαρία και όχι μόνο!
Το μαζικό πλήθος όπου στοχεύουν, δεν είναι μόνο η προσπάθεια για περισσότερους νεκρούς! Είναι μια ολοφάνερη προσπάθεια καταστολής της μεγάλων συγκεντρώσεων, που χαρακτηρίζουν τον τρόπο ζωής στην Ευρώπη…
… μεγάλες μουσικές συναυλίες, μεγάλες γιορτές με κόσμο, με ελευθερία κινήσεων, μεγάλες συναθροίσεις. Αυτός είναι ο στόχος! Η ελευθερία και τα δικαιώματα!
Και γι’ αυτό άλλωστε δεν ενδιαφέρονται να χτυπήσουν υψηλούς στόχους, όπως ηγέτες για παράδειγμα, ή άλλους παρόμοιους στόχους.
Άλλη μια λογική επίσης για τα μαζικά χτυπήματα, είναι η αποδειχθεί ότι η ηγεσία της Ευρώπης, είναι ανίσχυρη, αδύναμη να υπερασπιστεί τους πολίτες της. Ότι οι κυβερνήσεις δεν μπορούν να εγγυηθούν την ασφάλεια των πολιτών τους.
Μ’ αυτόν τον τρόπο, πετυχαίνουν ακόμα μεγαλύτερα αποτελέσματα με τις τρομοκρατικές τους ενέργειες!
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει μια συνέντευξη του γνωστού Γάλλου συγγραφέα Πασκάλ Μπρικνέρ, ο οποίος προ ημερών βρέθηκε στη Θεσσαλονίκη, στην 14η Διεθνή Έκθεση Βιβλίου.
Μιλώντας στην εφημερίδα Documento, ερωτώμενος αν οι τρομοκρατικές επιθέσεις στη Γαλλία επηρέασαν τα αποτελέσματα στις εκλογές, είπε:
«Οι τελευταίες τρομοκρατικές επιθέσεις, και πολλές άλλες που μπορεί ακόμη να συμβούν, δεν επηρεάζουν πραγματικά τα αποτελέσματα των εκλογών. Είμαστε συνηθισμένοι, είμαστε κατάκοποι, κατά μία έννοια, και είμαστε προσεκτικοί. Αυτές οι επιθέσεις καθιστούν επείγουσα τη λύση της εγκαθίδρυσης ενός Ισλάμ στη Γαλλία, δηλαδή μια σύμβαση, μια συμφωνία μεταξύ της πολιτείας και της μουσουλμανικής κοινότητας, όπως έγινε με τους Εβραίους και με τους καθολικούς.»
Για μια γραβάτα γίνονται όλα…
Και η αγωνία συνεχίζεται… χωρίς τέλος… και θα συνεχίζεται για πολλά χρόνια ακόμα. Από τη μια το Eurogroup, από την άλλη η Μέρκελ, ο Σόιμπλε, από την άλλη η Λαγκάρντ και δεν συμμαζεύεται!
Τη μια ο Τσίπρας, την άλλη ο Τσακαλώτος, την άλλη ο Βαρουφάκης, ο Σαμαράς κι ο Βενιζέλος και πάει λέγοντας!
Ιστορίες για αγρίους, ιστορίες ατελείωτες να διηγείσαι στα εγγόνια σου μέχρι τα βαθιά τους γεράματα!
Στέφθηκε ή όχι με επιτυχία το Eurogroup για την Ελλάδα; Μπααα… θα σου το πει ευθέως και ο Τσακαλώτος!
Κι ενώ μας έλεγαν ότι… όλα μας τα δεινά υποτίθεται ότι θα τελείωναν, τελικά πήραμε παράταση άλλες τρεις εβδομάδες…
Τα πράγματα δεν είναι διόλου καλά και έχουν ως εξής: η Ελλάδα ψήφισε τα επαχθή μέτρα που περιλαμβάνονται στο τέταρτο μνημόνιο και προσήλθε στο Eurogroup ζητώντας ολοκλήρωση αξιολόγησης, δόση και, έστω, μία κουβέντα για το χρέος. Δεν πήρε τίποτα, πέρα από επαίνους. Μας χτύπησαν φιλικά την πλάτη και είπαν ότι θα το ξανασυζητήσουν σε τρεις εβδομάδες.
Και αν μη τι άλλο… κάνουν τα πάντα τελικά αυτοί οι Ευρωπαίοι, να μην φορέσει γραβάτα ο Τσίπρας! Τι κακό κι αυτό!!!
Αδιάβαστοι όλοι…
Τελικά, μια απορία συνεχίζω να έχω από την εποχή του πρώην υπουργού Μ. Χρυσοχοΐδη ακόμα: διαβάζουν οι βουλευτές τα μνημόνια που ψηφίζουν; Γιατί έχω την εντύπωση ότι δεν ρίχνουν ούτε μια ματιά έτσι για το αντέτι;
Πού να κάθεσαι τώρα, να διαβάζεις χίλιες περίπου σελίδες, με νόμους και τεχνικούς όρους για να δεις αν όντως αυτό που θα ψηφίσεις… πρέπει να το ψηφίσεις, ή τι αποτελέσματα θα έχει τελικά στον κοσμάκη!
Η πλειοψηφία των βουλευτών που ανεβαίνουν στην έδρα να μιλήσουν, ξεχνούν από πού ξεκινάνε και που τελειώνουν! Μπερδεύονται σ’ αυτά που έχουν να πουν, χάνονται ανάμεσα στα χαρτιά τους, πνίγονται στα σαρδάμ τους!
Το χειρότερο όλων είναι ότι, ο καθένας απ’ αυτούς, από τη δική του πλευρά –απ’ το δικό του κόμμα δηλαδή… έχει κάτι έτοιμο να πει, ώστε να εντυπωσιάσει δήθεν!
Θα επιτεθεί στον πολιτικό αντίπαλο, θα το παίξει χαρισματικός ενώ δεν είναι, ενώ κάποιοι πνίγονται κυριολεκτικά από το δίκιο τους…
… ότι έχουν τη λύση και οι αντίπαλοι διαλύουν τη χώρα!
Τι χάος θεέ μου για να βρίσκεσαι σε μια χώρα σαν την Ελλάδα, με απολιθωμένους πολιτικάντηδες… από τον πρώτο μέχρι τον τελευταίο!!!
