Π Ο Ι Μ Α Ν Τ Ο Ρ Ι Κ Η Ε Γ Κ Υ Κ Λ Ι Ο Σ
Πρωτοχρονιάς 2018
Π Α Υ Λ Ο Σ
Ἐλέῳ Θεοῦ Ἐπίσκοπος καί Μητροπολίτης
τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Δράμας
πρός
τόν Ἱερόν Κλῆρον καί τούς εὐλογημένους χριστιανούς τῆς καθ’ ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως εὐχήν καί εὐλογίαν.
Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά.
Ἡ εἴσοδός μας στό νέο χρόνο μᾶς ὑπενθυμίζει τή θνητότητά μας πού σημαίνει ὅτι δέν εἴμαστε στάσιμοι. Εἴμαστε διερχόμενοι, δηλαδή ἔχουμε προορισμό, ἄρα βρισκόμαστε σέ πορεία πού ἔχει ἐνδιαφέρον, σκοπό, παραστάσεις, βιώματα, τέλος. Ὁδεύουμε ὅλοι μέ προορισμό τήν αἴθουσα τοῦ τερματικοῦ σταθμοῦ. Ἀπό ἐκεῖ ἄλλος ἐνωρίτερα, ἄλλος ἀργότερα θά πάρουμε τό τραῖνο πρός τήν αἰώνια πατρίδα.
Μέσα στήν πορεία τῆς θνητότητάς μας συναντᾶμε κέρδη καί ζημίες. Θετικά καί ἀρνητικά γεγονότα, πράξεις, λόγια, ἔργα, πρόσωπα καί καταστάσεις πού μᾶς σημαδεύουν θετικά ἤ ἀρνητικά. Μέσα στή ροή τοῦ χρόνου παρασύρονται πρόσωπα, καταστάσεις, ἀντικείμενα, τά πάντα. Παντοῦ ὁ χρόνος, ἀφήνει ἀνεξίτηλη τή σφραγῖδα του, θετική ἤ ἀρνητική. Συνοδοιπόροι μέ τήν ροή του βρισκόμαστε ὅλοι.
Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, στήν πρός Ἐφεσίους ἐπιστολή του, μᾶς διδάσκει νά διαχειριστοῦμε συνετά τόν χρόνο : «… ἐξαγοραζόμενοι τόν καιρόν, ὅτι αἱ ἡμέραι πονηραί εἰσι …» (5,16). Ἕνας ἀπό τούς ἱερούς ἑρμηνευτές τῶν Γραφῶν γράφει γιά τό χωρίο αὐτό τά ἑξῆς : «Κάνε δικό σου τόν χρόνο. Ἐξαγόρασέ τον, γιατί δέν τόν ἔχεις στό χέρι. Φρόντισε νά ἐκμεταλλεύεσαι τίς εὐκαιρίες τῆς ζωῆς γιά νά μαζεύεις πνευματικούς καρπούς γιά τήν ψυχή σου» (Οἰκουμένιος Τρίκκης).
Καί ὁ Ἅγιος Νικόδημος ὁ ἁγιορείτης τονίζει ὅτι : «Δέν κατηγορεῖ ὁ Παῦλος ἐδῶ τάς ἡμέρας καθ’ ἑαυτάς, ὡς πονηράς καί κακάς, ἀλλά διά τά κακά καί τάς ἁμαρτίας ὁποῦ γίνονται εἰς τάς ἡμέρας». Πράγματι τό περιβάλλον πού ζοῦμε εἶναι γεμᾶτο ἀπό ἁμαρτωλές προκλήσεις, πού μολύνουν τήν ψυχή καί τό σῶμα τοῦ ἀνθρώπου ὥστε ὁ περισσότερος χρόνος τῆς ζωῆς τῶν ἀνθρώπων νά χρησιμοποιεῖται γιά τό κακό, ἕνα μεγάλο μέρος νά διατίθεται στήν ἀπραξία καί τό ὑπολειπόμενο σέ ἔργα ἀνομίας.
Γιά πολλούς ἀνθρώπους ἡ ζωή ταυτίζεται μέ τήν κραιπάλη, τήν ἀκολασία, τήν ἀπόκτηση ὑλικῶν ἀγαθῶν καί πλούτου. Ἡ ἐποχή καί οἱ συνθῆκες στίς ὁποῖες ζοῦμε εἶναι δύσκολες. Ὁ πονηρός ἀντιστρατεύεται ἀδιάκοπα τό ἔργο τοῦ Θεοῦ καί πολεμᾶ τή σωτηρία μας. Τό πνεῦμα τοῦ κόσμου προσπαθεῖ νά ἀλλοιώσει τό φρόνημά μας καί νά μᾶς μετακινήσει «ἀπό τῆς ἐλπίδος τοῦ εὐαγγελίου» (Κολ. 1,23). Γι’ αὐτό ὀφείλουμε νά ἐπαγρυπνοῦμε καί νά ἀξιοποιοῦμε τόν χρόνο μας κατά τόν καλύτερο δυνατό τρόπο. Κάθε ἀμέλεια στίς παρουσιαζόμενες εὐκαιρίες, ὄχι μόνο μᾶς πάει πίσω ἀλλά καί δέν ξέρουμε ἄν οἱ εὐκαιρίες θά ξανάρθουν. Ὁ καιρός πού μᾶς δίνεται δέν εἶναι ἀτελείωτος, οὔτε ξέρουμε τό τέλος του. Ἄν δέν δείξουμε τήν ἐπιβαλλόμενη ἑτοιμότητα τώρα, δέν ξέρουμε ἄν αὔριο μᾶς προκύψουν μή ἀναστρέψιμα γεγονότα. Ὁ ἀετός εἶχε μπήξει τά νύχια του πάνω στό πτῶμα πού ἔπλεε στά νερά τοῦ ποταμοῦ, καί ἔτρωγε λαίμαργα, ἔβλεπε καί τόν ἐπικίνδυνο καταρράκτη, ἀλλά ἔλεγε πώς ἔχει καιρό νά πετάξει. Ὅταν ὅμως ἦρθε ἡ ὥρα καί ἄνοιξε τά φτερά του, δέν τά κατάφερε, γιατί τά νύχια του εἶχαν καρφωθεῖ στό πτῶμα …
Ὁ χριστιανός πρέπει νά ἀξιοποιεῖ κατάλληλα τό χρόνο του ἔχοντας κατά νοῦ αὐτό πού λέει ὁ Παῦλος : « … συνιέντες τί τό θέλημα τοῦ Κυρίου». Νά ἀναλογίζεται τί ὁ Θεός ζητάει. Ἕνα ἀπό τά αἰτήματα πού ἀπευθύνουμε στόν Θεό εἶναι νά διέλθουμε «τόν ὑπόλοιπον χρόνον τῆς ζωῆς ἡμῶν» μέ εἰρήνη καί μετάνοια. Ἡ ἄγνοια τοῦ θελήματος τοῦ Θεοῦ εἶναι ἀφροσύνη πού εἶναι αἰτία τῆς ἁμαρτίας, ἐνῶ φρόνηση εἶναι ἡ συνεχής ἀναζήτηση τοῦ θελήματος τοῦ Θεοῦ, πού πρέπει νά κατευθύνει τή ζωή τῶν πιστῶν. Ἡ δυνατότητα τοῦ νά διακρίνει καί νά ἐπιλέγει ὁ πιστός τά ἀρεστά στόν Θεό, εἶναι σημάδι πνευματικῆς τελειότητας.
Ὁ πιστός ἀγωνίζεται νά καθαρίσει τόν ἑαυτό του ἀπό τίς ἁμαρτίες ὥστε κατά τήν φοβερή ἐκείνη ὥρα νά ἀνήκει στή μερίδα ἐκείνη πού : «εἰς κρίσιν οὐκ ἔρχεται» (Ἰω. 5,24). Ὁ ἱερός Χρυσόστομος τονίζει ὅτι ὁ χρόνος πού διαθέτουμε πρέπει νά εἶναι καιρός μετανοίας γιατί : «Κανείς ἀπό αὐτούς πού ἔφυγαν ἀπό τή ζωή αὐτή καί δέν διέλυσε τά ἁμαρτήματά του, δέν θά μπορέσει νά ἀποφύγει τήν εὐθύνη». Ὁ χριστιανός εἶναι κοινωνός τοῦ φωτός τοῦ Χριστοῦ καί πρέπει νά δείχνει μεγάλη προσοχή στόν τρόπο μέ τόν ὁποῖο ζεῖ ὥστε νά εἶναι σύμφωνος μέ τό θέλημα τοῦ Κυρίου.
Οἱ χριστιανοί ζοῦμε σέ μιά καινούργια ἐποχή πού ἐγκαινίασε μέ τήν ἐνανθρώπισή του ὁ Χριστός, καί ἀποτελεῖ τή χρονική περίοδο τῆς προετοιμασίας γιά νά ὑποδεχθοῦμε τήν ἡμέρα τοῦ Κυρίου. Νά ὑπαντήσουμε τήν πλήρη φανέρωση τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ. Νά περάσουμε ἀπό τόν παρόντα στόν μέλλοντα αἰώνα. Ὁ χρόνος λοιπόν ἀποκτᾶ ἀνυπολόγιστη ἀξία ὡς ἕνα μεγάλο δῶρο τοῦ Θεοῦ, γι’ αὐτό καί ἡ εὐθύνη μας εἶναι μεγάλη ἄν ἀναλογισθοῦμε ὅτι ὁ «καιρός» τῆς παρούσης ζωῆς «συνεσταλμένος ἐστίν» (Α΄ Κοριν. 7,29). Ὁ χρόνος κυλᾶ γρήγορα, οἱ εὐκαιρίες πού μᾶς προσφέρονται εἶναι μοναδικές ̇ δέν ξαναγυρίζουν. Ἡ καλή ἤ κακή ἀξιοποίηση τοῦ χρόνου ἔχει ἐπιπτώσεις ὄχι μόνο σέ μᾶς ἀλλά καί στούς ἄλλους. Τά ἀποτελέσματα ἐπεκτείνονται καί πέραν τοῦ τάφου, στήν αἰωνιότητα. Γι’ αὐτό καί ὁ ἀπόστολος Πέτρος συνιστᾶ : «ἐν φόβῳ τόν τῆς παροικίας ὑμῶν χρόνον ἀναστράφητε» (Α΄ Πέτρ. 1,17).
Ἄς προσέξουμε ἀδελφοί νά μή χαθεῖ ἄσκοπα ἡ χρονιά αὐτή. Κάτι μποροῦμε νά κάνουμε ὥστε ν’ ἀποτελέσει γιά τόν καθένα ἀπό μᾶς καιρός εὐπρόσδεκτος, ἡμέρα σωτηρίας. Νά παραμείνουμε ἑδραῖοι καί ἀμετακίνητοι στήν πίστη τῶν πατέρων μας. «Μείνατε ἐν ἐμοί, κἀγώ ἐν ὑμῖν ̇ ὁ μένων ἐν ἐμοί κἀγώ ἐν αὐτῷ, οὗτος φέρει καρπόν πολύν» (Ἰω. 15,5).
Ὁλόψυχα εὔχομαι πρός ὅλους σας, ὅπως τό νέο ἔτος νά εἶναι εὐλογημένο, πλῆρες ἔργων ἀγαθῶν καί πνευματικῆς καρποφορίας πρός δόξαν τοῦ Κυρίου καί Σωτῆρος μας Ἰησοῦ Χριστοῦ. ΑΜΗΝ.
Διάπυρος εὐχέτης πάντων ὑμῶν πρός Κύριον.
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† Ο ΔΡΑΜΑΣ ΠΑΥΛΟΣ
