Ο Δραμινός προπονητής δρόμων αντοχής Δημ. Τζεφαλής μιλάει στον «Π.Τ.»
«Το πιο μαγικό απ’ όλα, είναι η πρόκληση
να γνωρίσεις νέες πτυχές του εαυτού σου,
τις οποίες δεν ήξερες καν ότι έχεις»
Του Γιάννη Κιοσίδη
Ο Δημήτρης Τζεφαλής είναι από τους ανθρώπους που το πάθος που είχε από μικρός κατάφερε να το κάνει επάγγελμα, εξ’ ου και η επιτυχία του ως προπονητής της ομάδας δρόμων αντοχής OSB_EnduranceTeam (OneStepBeyond) και ως προπονητής του Συλλόγου Κλασικού Αθλητισμού Δράμας. Ο Δραμινός προπονητής υποστηρίζει ότι το τρέξιμο και η άθληση δεν έχουν ηλικία. «Όλοι οι άνθρωποι χρειάζεται να ασκούμαστε για τουλάχιστον 2,5 ώρες την εβδομάδα αν επιθυμούμε καλύτερη υγεία». Θεωρεί ότι η άσκηση θα πρέπει να συνταγογραφείται, με μία σημαντική επισήμανση για όσους ξεκινούν την άσκηση σε προχωρημένη ηλικία, «θα πρέπει να καθοδηγηθούν από επιστήμονες υγείας, δηλαδή πτυχιούχους των Σχολών Επιστημών Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού».
Έγραψε το βιβλίο με τίτλο «Φέρνοντας κοντά τις μεγάλες αποστάσεις», το οποίο χαίρει μεγάλης εκτίμησης μεταξύ των δρομέων όλων των επιπέδων, ενώ χαρακτηρισμοί όπως «Ευαγγέλιο», «Βίβλος», «Εγκυκλοπαίδεια» των δρομέων μεγάλων αποστάσεων, έκαναν γρήγορα το βιβλίο Best Seller και τον ίδιο να νιώθει ότι άξιζε κάθε λεπτό των πολλών χρόνων που αφιέρωσε στη συγγραφή του.
Ο Δημήτρης Τζεφαλής ονειρεύεται να δει δύο διαδρομές με ταρτάν δίπλα στον περιφερειακό της πόλης μας, και γιατί όχι και σε άλλα σημεία αυτής που θα ενώνουν τον περιφερειακό με την ανάπλαση. «Όλα αυτά είναι ανταποδοτικά στην απόδοση και στην ψυχολογία των πολιτών», μας εξηγεί και συμπληρώνει «Θα κάνει τη Δράμα σημείο αναφοράς και θα αποτελέσει καλή πρακτική για την υπόλοιπη Ελλάδα».
Για τα ψυχικά και σωματικά οφέλη που προσφέρει το τρέξιμο, το δρομικό κίνημα, το οποίο ολοένα και αυξάνεται, με την περιοχή μας να υπερτερεί, προσφέροντας ιδιαίτερου φυσικού κάλους διαδρομές, αλλά και τον τουριστικό αθλητισμό, είχε την ευγενή καλοσύνη να μας μιλήσει ο Δημήτρης Τζεφαλής, συνέντευξη την οποία και παρουσιάζουμε παρακάτω.
Τι σε ώθησε να ασχοληθείς με τους αγώνες δρόμου-μαραθωνίους;
> Θυμάμαι τον εαυτό μου να τρέχω από μικρό παιδί. Από το σχολείο στο σπίτι και από το σπίτι ξανά στην αυλή του σχολείου ή στην πλατεία του Μοναστηρακίου Δράμας για απογευματινό παιχνίδι. Τότε παίζαμε ακόμη τα απογεύματα! Μου άρεσε η ελευθερία που ένιωθα, η αίσθηση του αέρα στο πρόσωπο και το να κινούμαι πιο γρήγορα. Για μένα, κίνηση σημαίνει ζωή.
Από τότε, μου έγινε μια γλυκιά συνήθεια κάθε φορά που έβρισκα χρόνο. Πάντα μπορούμε να βρούμε λίγο χρόνο για να γυμναστούμε. Δε συμμερίζομαι την αντίθετη άποψη. Είναι θέμα διαχείρισης του χρόνου μας. Τριάντα λεπτά λιγότερη παρατήρηση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και να το 30λεπτο. Δεν αρκούν μόνο δύο μήλα, αλλά και 30 λεπτά άσκησης την ημέρα. Έτσι, θα κάνουμε τον γιατρό λίγο πιο πέρα!
Με το τρέξιμο ηρεμώ και συγχωρώ ευκολότερα τους ανθρώπους. Βάζω τις σκέψεις μου σε μια σειρά και μου έρχονται όμορφες ιδέες και λύσεις! Φέρνω σε αρμονία το μυαλό με το σώμα μου και νιώθω πιο πλήρης.
Η συμμετοχή σε αγώνες έγινε, αρχικά, από περιέργεια και με μοναδικό στόχο τον υγιή τερματισμό. Παλιότερα γίνονταν ελάχιστοι αγώνες τον χρόνο. Στην πορεία συνειδητοποίησα ότι αγώνας σημαίνει γιορτή. Σημαίνει συνάντηση, χαμόγελα. Συναγωνίζεσαι με άλλους και μετά τούς αγκαλιάζεις και γίνεσαι μια καλύτερη εκδοχή του εαυτού σου.
Την πρώτη φορά που έτρεξα στον Μαραθώνιο της Αθήνας ένιωσα ένα πρωτόγνωρο δέος. Ουσιαστικά η Αυθεντική διαδρομή αποτέλεσε το συμβόλαιο συμμετοχής σε αυτόν κάθε χρόνο, εκτός φυσικά συνταρακτικών εξαιρέσεων.
Έχεις τερματίσει σε πολλούς μαραθωνίους. Ποιες είναι οι πρώτες σκέψεις σου;
Στους πρώτους μου Μαραθωνίους οι σκέψεις μου ταξίδευαν στο παρελθόν. Όσο «ωρίμαζα» ως δρομέας οι σκέψεις μου παρέμεναν στο παρόν, στη μέρα του αγώνα. Ζω τις στιγμές του αγώνα και προσπαθώ να τις μπολιάσω στη μνήμη μου. Μου αρέσει να παρατηρώ τους άλλους δρομείς, τους θεατές, τη διαδρομή. Ο κόσμος στη διαδρομή μπορεί να σε βοηθήσει σημαντικά.
Μου αρέσει να αφιερώνω αρκετά από τα χιλιόμετρα του αγώνα σε αγαπημένα μου πρόσωπα! Στους μαθητές και τις μαθήτριες του σχολείου μου, σε φίλους, στα κορίτσια μου. Οι σκέψεις αυτές με φέρνουν, σχεδόν πάντα, συγκινημένο στη γραμμή του τερματισμού!
Έχω τρέξει μαραθωνίους στο εξωτερικό και, φυσικά, στην αγαπημένη μου Θεσσαλονίκη. Ο Μαραθώνιος της Αθήνας, όμως, μένει βαθιά χαραγμένος στη μνήμη κάθε δρομέα. Είναι ο Αυθεντικός! Είναι μοναδικό το συναίσθημα να διασχίζεις την οδό Ηρώδη του Αττικού γεμάτη κόσμο και να μπαίνεις στο Παναθηναϊκό στάδιο. Όσο κουρασμένος κι αν είσαι, νιώθεις να ίπτασαι, και ας είναι ο ρυθμός πιο αργός.
Δεκάδες ρήσεις έχουν λεχθεί για τον μαραθώνιο δρόμο. Από τις πιο χαρακτηριστικές, με την οποία συμφωνώ απόλυτα, είναι ότι αν έχεις χάσει την πίστη σου για το ανθρώπινο είδος πήγαινε να παρακολουθήσεις έναν μαραθώνιο. Προφανώς κάθε τερματισμός, πόσο μάλλον των πρώτων δρομέων είναι αξιοθαύμαστος, αλλά οι τερματισμοί των τελευταίων δρομέων είναι ιδιαίτερα συγκινητικοί και συναισθηματικά φορτισμένοι! Άνθρωποι που τρέχουν υπερβατικά και τερματίζουν τον πρώτο τους Μαραθώνιο. Άνθρωποι, που αν τους δεις εκτός αγώνα, δύσκολα μπορείς να πιστέψεις ότι κατάφεραν να διανύσουν 42,2 χιλιόμετρα.
Δεν μπορώ να ξεχάσω τον πρώτο τερματισμό της αείμνηστης Βάσως Εγγονοπούλου από τον Άγιο Αθανάσιο Δράμας. Από τότε που «έφυγε» από κοντά μας, με συνοδεύει σε κάθε αγώνα.
Λένε ότι υπάρχει μοναξιά στους υπερμαραθώνιους αγώνες. Ποιες είναι οι προκλήσεις που καλείται να αντιμετωπίσει ο αθλητής;
Οι υπερμαραθώνιοι δρόμοι έχουν σημαντική άνθηση τα τελευταία χρόνια σε ολόκληρο τον κόσμο και, φυσικά, στη χώρα μας. Η μοναξιά είναι δεδομένη για όλους τους δρόμους μεγάλων αποστάσεων, πόσο μάλλον για τους υπερμαραθωνίους. Αποστάσεις άνω των 42,2 χλμ. και κυρίως από 80 έως 160 χλμ., που διεξάγονται και στα πανέμορφα βουνά του Νομού Δράμας, τα 246 χλμ. του Σπαρτάθλου, αλλά και πολύ μεγαλύτερες όπως για παράδειγμα 1000 χλμ. είναι αυτές που ορίζουν μια υπερμαραθώνια απόσταση.
Η υπέρβαση είναι δεδομένη για τους περισσότερους δρομείς, ανεξαρτήτως επιπέδου. Μια από τις μεγαλύτερες δυσκολίες που έχουν να αντιμετωπίσουν οι υπερμαραθωνοδρόμοι είναι ότι δε έχουν τρέξει ποτέ, σε καμία τους προπόνηση, την αγωνιστική απόσταση. Πρέπει να προσομοιώσουν την κούραση μέσα από διαδοχικές προπονήσεις αρκετών χιλιομέτρων, ενώ παράλληλα θα πρέπει να παραμένουν υγιείς, χωρίς τραυματισμούς. Είναι ένας δύσκολος συνδυασμός που απαιτεί επιδέξιους προπονητικούς χειρισμούς.
Την ημέρα του αγώνα αντιμετωπίζουν το άγνωστο σε ό, τι αφορά τη διάρκεια τρεξίματος, αλλά και της διαδρομής, για όσους δρομείς μένουν μακριά από την πόλη διεξαγωγής του αγώνα. Στομαχικές διαταραχές, μυοσκελετικοί πόνοι, τραυματισμοί, αφυδάτωση, δερματικές παθήσεις, και στους περισσότερους αγώνες, το τρέξιμο στο σκοτάδι καθ’ όλη τη διάρκεια της νύχτας, είναι μερικές από τις μεγαλύτερες προκλήσεις των υπερμαραθωνοδρόμων. Περνά συχνά από το μυαλό τους να εγκαταλείψουν, αλλά τα πνευματικά και ψυχικά αποθέματα του καθενός διαφοροποιούν την αντιμετώπιση αυτών των καταστάσεων.
Είναι αγωνίσματα για ανθρώπους με πάθος γι’ αυτό που κάνουν, πίστη στον στόχο τους και υψηλά εσωτερικά κίνητρα.
Θα θέλαμε να μας περιγράψεις, μια στιγμή από κάποιον αγώνα, την οποία έχεις κρατήσει.
Μεταξύ πολλών όμορφων και αξέχαστων δρομικών στιγμών, σίγουρα δε θα μπορούσα να μη μνημονεύσω τον πρώτο μου τερματισμό στον Μαραθώνιο δρόμο της Αθήνας το 2003. Αντικειμενικά απροετοίμαστος, με ελάχιστα χιλιόμετρα στα πόδια, ακατάλληλα παπούτσια, λανθασμένη τροφοδοσία και ενυδάτωση, κατάφερα να τερματίσω σε 4 ώρες 40’ 21’’ μπαίνοντας στο Παναθηναϊκό στάδιο και νιώθοντας μοναδικά συναισθήματα. Τότε δεν τρέχαμε πάνω από 3000 άτομα. (Τα τελευταία χρόνια συμμετέχουν πάνω από 16.000 δρομείς στον Μαραθώνιο).
Η πληροφόρηση, τότε, ήταν ελλιπής και έχοντας τρέξει μόνο μια φορά 20 χλμ. στην προπόνησή μου, αποφάσισα να μπω στον αγώνα με στόχο να γνωρίσω τη διαδρομή και να κάνω ατομικό ρεκόρ διανυόμενης απόστασης. Η προσμονή όμως του τερματισμού στο Παναθηναϊκό στάδιο είχε εντυπωθεί τόσο βαθιά στο μυαλό μου, που, παρά τα αρκετά μαύρα νύχια στα πόδια και τους μυοσκελετικούς πόνους, συνέχισα να κάνω συνεχώς ένα βήμα μπροστά και να προχωράω. Έτσι, έζησα μια εμπειρία που με στιγμάτισε ως αθλητή, αλλά και ως άνθρωπο.
Στη Δράμα, παρατηρούμε ότι ολοένα και περισσότεροι ασχολούνται με το τρέξιμο. Τι γίνεται όμως με αυτούς που ξεκινούν το τρέξιμο σε αρκετά προχωρημένη ηλικία; Θεωρείς ότι υπάρχει όριο ηλικίας στο τρέξιμο;
Είναι ιδιαίτερα αισιόδοξο και ενθαρρυντικό το ότι ολοένα και περισσότερα άτομα ασχολούνται με το τρέξιμο, αλλά και τον αθλητισμό γενικότερα. Μακάρι, αυτό να δείξει τον δρόμο στους υπεύθυνους για τις υποδομές, ώστε να ικανοποιήσουν τους πολίτες της πόλης μας με πεζόδρομους, ποδηλατόδρομους και χώρους άθλησης. Ονειρεύομαι να δω δύο διαδρομές με ταρτάν δίπλα στον περιφερειακό της πόλης, και γιατί όχι και σε άλλα σημεία αυτής που θα ενώνουν τον περιφερειακό με την ανάπλαση. Όλα αυτά είναι ανταποδοτικά στην απόδοση και στην ψυχολογία των πολιτών. Θα κάνει τη Δράμα σημείο αναφοράς και θα αποτελέσει καλή πρακτική για την υπόλοιπη Ελλάδα.
Το τρέξιμο και η άσκηση δεν έχουν ηλικία. Όλοι οι άνθρωποι χρειάζεται να ασκούμαστε για τουλάχιστον 2,5 ώρες την εβδομάδα αν επιθυμούμε καλύτερη υγεία. Μπορεί αυτό να είναι γοργό περπάτημα, για τους μεγαλύτερους ηλικιακά ή τους υπέρβαρους. Οτιδήποτε μας λαχανιάζει λίγο και κοκκινίζει, κάπως, τα μάγουλά μας. Δείγμα ομορφιάς και υγείας όπως έλεγαν παλιά για τα κόκκινα μάγουλα! Θεωρώ ότι η άσκηση θα έπρεπε να συνταγογραφείται. Όσοι όμως ξεκινούν σε προχωρημένη ηλικία, θα πρέπει να καθοδηγηθούν από επιστήμονες υγείας, δηλαδή πτυχιούχους των Σχολών Επιστημών Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού.
Η ήπια άσκηση, όπως το γρήγορο βάδην ή το χαλαρό jogging μπορεί να μην απαιτεί κάποια εξατομικευμένη καθοδήγηση. Η συμμετοχή, όμως, σε αγώνες και η προσπάθεια για κορύφωση των επιδόσεών μας είναι καλό να συνοδεύεται από συμβουλές και οδηγίες κάποιου ειδικού. Το να εμπιστευτείς την υγεία σου σε κάποιον τυχαίο προπονητή χωρίς πτυχίο ή παλιό αθλητή δεν πρέπει να είναι μια επιπόλαια απόφαση.
Η προπονητική επιστήμη δεν είναι τόσο απλή όσο φαίνεται, δεδομένου ότι εμπλέκονται περισσότερα από 15 συστήματα του οργανισμού. Ενώ αρχικά διαφαίνεται μια γοργή βελτίωση, ανεξάρτητα από τις προπονητικές μεθόδους και επιβαρύνσεις, αργότερα μόνο μπορούν να διαφανούν πιθανές δυσλειτουργίες του οργανισμού ή κάποια λανθασμένη ανάπτυξη της καρδιάς και των λοιπών συστημάτων από ακατάλληλα ερεθίσματα.
Πρωτεύον για όποιον ξεκινά την άθληση είναι ένας ενδελεχής, ιατρικός, προαθλητικός έλεγχος. Η λέξη «κλειδί» για όσους ξεκινούν άσκηση σε μεγάλη ηλικία είναι η λέξη «προοδευτικά». Σε διάρκεια, απόσταση και, κυρίως, ένταση!
Πόσο εύκολο είναι να στρέψουμε τα παιδιά στον αθλητισμό στην σημερινή εποχή;
Προφανώς δεν είναι εύκολο, αλλά αδιαμφισβήτητα πρέπει να ανήκει στις προτεραιότητες όλων μας. Πανευρωπαϊκά η χώρα μας βρίσκεται, δυστυχώς, στην πρώτη θέση όσον αφορά την παχυσαρκία. Φυσικά, ευθύνη γι’ αυτό έχουμε και οι γυμναστές και προπονητές, και όχι μόνο οι γονείς ή τα παιδιά. Θα πρέπει να είναι προτεραιότητά μας να ενισχύουμε τη συμμετοχή των παιδιών και όχι τη διάκριση. Στο βάθρο θα ανέβουν λίγοι, αλλά νικητές από τον αθλητισμό θα είναι όλα τα παιδιά που συμμετέχουν. Υπάρχει η κατάλληλη ηλικία που θα φανεί ποιοι θα κάνουν πρωταθλητισμό, αλλά αυτή έρχεται μετά τα 14 έτη, ίσως και αργότερα.
Ως γονείς, είναι καλό να αντιληφθούμε ότι στόχος της συμμετοχής των παιδιών μας στον αθλητισμό δεν πρέπει να είναι η νίκη, αλλά η συμμετοχή. Οι προπονητές, από την άλλη, μέχρι κάποια ηλικία δε θα πρέπει να ενισχύουμε τον ανταγωνισμό.
Σίγουρα, το έργο των γονιών δεν είναι εύκολο και θα πρέπει να συνοδεύεται από συνέπεια και το καλό παράδειγμα από μέρους των γονιών.
Τα τελευταία χρόνια πραγματοποιούνται πολλές διοργανώσεις τρεξίματος στο νομό Δράμας. Αυτό μπορεί να αποτελέσει τουριστικό κίνητρο για περισσότερη ανάπτυξη της περιοχής;
Ο αθλητικός τουρισμός είναι ένας κλάδος με τεράστιες δυνατότητες. Όσες χώρες το έχουν αντιληφθεί διοργανώνουν κορυφαίους αγώνες που προσελκύουν χιλιάδες δρομείς από ολόκληρη την Ευρώπη ή τον κόσμο. Στην Ελλάδα ορισμένοι αγώνες κινούνται προς τη σωστή κατεύθυνση. Συνήθως, οι συμμετέχοντες δρομείς είναι από την υπόλοιπη Ελλάδα. Ωστόσο υπάρχουν και εξαιρέσεις με αγώνες που προσελκύουν πολλές εκατοντάδες ξένων δρομέων. Η οικονομία της πόλης ωφελείται από αυτές τις συμμετοχές με πολλαπλούς τρόπους. Χρειάζεται οι επιχειρήσεις να δουν τη συνολική ωφέλεια μιας τέτοιας κουλτούρας και να μην εστιάζουν μόνο στη μέρα διεξαγωγής ενός αγώνα.
Σε συνεργασία με τους Δήμους, οι τοπικές επιχειρήσεις μπορούν να ενισχύουν τη διοργάνωση αγώνων, οι οποίοι όμως θα πρέπει να έχουν στο επίκεντρο τον δρομέα και την οικογένειά του. Μόνο έτσι οι αγώνες θα έχουν διάρκεια και άνθηση. Φυσικά, θα πρέπει να συνοδεύονται από μια όμορφη διαδρομή. Στη Δράμα είμαστε τυχεροί σε αυτό το κομμάτι. Ο Δήμος Παρανεστίου, και τα τελευταία χρόνια και ο Δήμος Νευροκοπίου, φαίνεται να το έχουν αντιληφθεί και αποτελούν πόλο έλξης. Το πιο ωραίο όμως, που δεν φαίνεται να το αντιλαμβάνονται πολλοί, είναι η επίδραση που έχει κάποιος αγώνας στην επισκεψιμότητα εκτός της ημέρας του αγώνα.
Άλλες σημαντικές διοργανώσεις που διαφημίζουν τον τόπο μας και αποτελούν σημείο αναφοράς είναι ο αγώνας Granitis Trail στις αρχές Σεπτέμβρη, το Wine Trail στα τέλη Μαΐου, το Speedway Vertical στα μέσα Ιούνη, ένα νέο «μπουκέτο» αγώνων με τον όρο Speedway στο Άλσος Καλλιφύτου, και φυσικά, ο αγώνας που διοργανώνει ο ΣΔΥ Δράμας σε συνεργασία με τους συλλόγους στίβου της πόλης μας, τα Βαλδίρκεια, κάθε 2η Κυριακή του Δεκέμβρη. Ιδέες και προτάσεις υπάρχουν πολλές, αρκεί να βρεθούν οι υπεύθυνοι να τις αγκαλιάσουν και να αναδείξουν κι άλλα όμορφα σημεία του Νομού Δράμας.
Γιατί θέτει ένας αθλητής συνεχώς καινούριες προκλήσεις στον εαυτό του;
Οι άνθρωποι που επιζητούν την ευτυχία αντιλαμβάνονται ότι, συχνά, αυτή συνδέεται με τους στόχους που θέτουν και την υλοποίησή τους. Το τρέξιμο μάς επιτρέπει να θέτουμε μικρούς και ρεαλιστικούς στόχους. Όταν αυτοί επιτυγχάνονται είναι στη φύση των ανήσυχων ανθρώπων να θέτουν νέες προκλήσεις ως απόσταση, χρόνο ή θέση στην κατάταξη. Οι νέες προκλήσεις, εφόσον είναι ρεαλιστικές, αναζωπυρώνουν το πάθος μας για ζωή και προσπάθεια. Ο αθλητισμός είναι από τη φύση του μάθημα και στάση ζωής.
Από την άλλη, δεν είναι λίγοι αυτοί που θέτουν προκλήσεις με γνώμονα τη συμμετοχή και τη γνωριμία με νέα μέρη. Το πιο μαγικό απ’ όλα, όμως, είναι η πρόκληση να γνωρίσεις νέες πτυχές του εαυτού σου, τις οποίες δεν ήξερες καν ότι έχεις.
Θα θέλαμε να μας πεις λίγα λόγια για το βιβλίο που έχεις γράψει «Φέρνοντας κοντά τις μεγάλες αποστάσεις».
Η γνώση υπάρχει για να μεταδίδεται. Δεν ξέρω αν αυτή μου η πεποίθηση είναι απόρροια της διδακτικής μου ιδιότητας, ως καθηγητή Φυσικής Αγωγής, αλλά πάντα μου άρεσε να μοιράζομαι τις γνώσεις που αποκόμιζα, από τη μελέτη και τις εμπειρίες μου, με άλλους. Το θεωρούσα πολύ εγωιστικό να τις κρατώ απλά για τον εαυτό μου και λίγους φίλους μου. Όταν τις μεταδίδεις, πολλαπλασιάζονται.
Θέλησα να γράψω έναν πλήρη οδηγό για το τρέξιμο μεγάλων αποστάσεων, από τα 5 χλμ. έως τον Μαραθώνιο, με στόχο να πληροφορήσω τους δρομείς που δεν έχουν κάποια εξατομικευμένη προσωπική καθοδήγηση. Έγραψα το βιβλίο που ήθελα να διαβάσω όταν ήμουν ακόμη αρχάριος. Ανέφερα, ήδη, σε προηγούμενη ερώτηση, τις συνέπειες μια ελλιπούς προετοιμασίας στο σώμα μου κατά τον πρώτο μου μαραθώνιο.
Είναι σημαντικό να προπονούμαστε με ασφάλεια, και παράλληλα, να βελτιωνόμαστε. Μελετώντας κάποιος το βιβλίο και εφαρμόζοντας αυτά που αναφέρονται σε αυτό, έχει πολλές πιθανότητες να το πετύχει χωρίς ρίσκα και τραυματισμούς. Πολλοί δρομείς, ήδη, μου μεταφέρουν τον επιτυχημένο τερματισμό τους με ατομικά ρεκόρ και τις υγιείς και ευχάριστες προετοιμασίες τους.
Είμαι ιδιαίτερα χαρούμενος που το βιβλίο χαίρει μεγάλης εκτίμησης μεταξύ των δρομέων όλων των επιπέδων, από τον πιο αρχάριο έως τους πολύ έμπειρους. Χαρακτηρισμοί όπως «Ευαγγέλιο», «Βίβλος», «Εγκυκλοπαίδεια» των δρομέων μεγάλων αποστάσεων, έκαναν γρήγορα το βιβλίο Best Seller κι εμένα να νιώθω ότι άξιζε κάθε λεπτό των πολλών χρόνων που αφιέρωσα στη συγγραφή του.
Οι εκδόσεις Sportbook που εξειδικεύονται στο αθλητικό βιβλίο έκαναν μια εξαιρετική δουλειά στην έκδοση του πολυσέλιδου αυτού βιβλίου (652 σελίδες). Περιέχονται κεφάλαια για τον εξοπλισμό του δρομέα, τα πρώτα του βήματα κατά το ξεκίνημά του, την ενδυνάμωση, την πρόληψη τραυματισμών, τους συχνότερους τραυματισμούς των δρομέων και πώς θα τους αποφύγουμε, τη διατροφή, την ψυχολογία, την τακτική και εφαρμοσμένα και δοκιμασμένα προγράμματα προπόνησης με άριστα αποτελέσματα από τα 5 χλμ. έως τον Μαραθώνιο.
Στον σύνδεσμο https://sportbook.gr/proion/fernontas-konta-tis-megales-apostase/ μπορεί κανείς να δει πληροφορίες και αναλυτικά τα περιεχόμενα του βιβλίου. Μπορεί κανείς να το βρει σε όλα τα ενημερωμένα βιβλιοπωλεία της πόλης μας και σε όλη την Ελλάδα. Ελπίζω να συνεχίσει να βοηθά τους δρομείς να πετυχαίνουν με ασφάλεια τους στόχους τους.
Εύχομαι όλο και περισσότεροι άνθρωποι να βιώσουν τη χαρά που μπορεί να προσφέρει το τρέξιμο. Αυτά τα λίγα δευτερόλεπτα αιώρησης που, όπως αναφέρει ο Γιάννης Παττακός στον πρόλογο του βιβλίου μου, το κάνουν ονειρικό.
Ο Δημήτρης Τζεφαλής είναι καθηγητής Φυσικής Αγωγής με μεταπτυχιακές σπουδές στην Ανθρώπινη απόδοση και υγεία. Είναι εμπνευστής και προπονητής της ομάδας δρόμων αντοχής OSB_EnduranceTeam (OneStepBeyond) και προπονητής του Συλλόγου Κλασικού Αθλητισμού Δράμας. Εν ενεργεία δρομέας και λάτρης των μεσαίων και μεγάλων αποστάσεων. Έχει βοηθήσει δεκάδες δρομείς προπονητικά και χιλιάδες μέσω του βιβλίου του για τους δρόμους αντοχής «Φέρνοντας κοντά τις μεγάλες αποστάσεις» που κυκλοφόρησε το 2018 από τις εκδόσεις Sportbook. Ζει και εργάζεται στη Δράμα.
Αρθογραφεί σε σειρά ηλεκτρονικών περιοδικών, μεταξύ των οποίων, το Athletics magazine.gr, το Runningnews.gr, την αθηΝΕΑ. Στην προσωπική του ιστοσελίδα www.onestepbeyond.gr μπορείτε να διαβάσετε όλα του τα άρθρα για αρχάριους και προχωρημένους δρομείς.
Επικοινωνία:
Ε-mail: info@onestepbeyond.gr
Facebook: DimitrisTzefalis & Δημήτρης Ι. Τζεφαλής
Σελίδα Facebook: OSB Endurance Team
Instagram: Dimitris Tzefalis
OSB Endurance Team
