Δράση του Σ.Δ.Υ.Δ
Πλήθος κόσμου στην πεζοπορία
σε γνωστά και άγνωστα
μονοπάτια του Κορυλόβου
Μια ακόμη ιδιαίτερη εκδήλωση στον Κορύλοβο με ευρεία συμμετοχή όχι μόνο Δραμινών αλλά και φίλων όμορων Νομών, πραγματοποιήθηκε από το Σύλλογο Δρομέων Υγείας Δράμας (Σ.Δ.Υ.Δ). Στην δράση του Σ.Δ.Υ.Δ “πεζοπορώντας σε γνωστά και άγνωστα μονοπάτια που συνδέουν ιστορικούς τόπους του Κορυλόβου” πήρε μέρος πλήθος κόσμου καθώς και οικογένειες με τα παιδιά τους. Την ξενάγηση στις ιστορικές τοποθεσίες της ακροπόλεως και του βυζαντινού ναού επιμελήθηκε η φιλόλογος Δρ. Νεότερης Ιστορίας κα. Βλαχοδήμου Γεωργία.
Αυτό που σημειώνουν οι διοργανωτές είναι ότι, «από τον Κορύλοβο μπορεί κανείς να απολαύσει μια υπέροχη θέα όλης της περιοχής, τόσο προς την πεδιάδα της Δράμας, το Παγγαίο, τα βουνά του Μενοικίου και του Φαλακρού, όσο και προς την πλευρά των Φιλίππων. Ακόμα, μπορεί ο περιπατητής να δει και τον χώρο των αιωροπτεριστών, τα παλιά πολυβολεία του στρατού και άλλα πολλά».
Αξίζει να τονίσουμε οι περιπατητές είχαν την ευκαιρία να δουν την ανασκαφή του βυζαντινού μοναστηριού. Στο ύψωμα που σήμερα είναι γνωστό με το όνομα Κορύλοβος, πάνω από την πόλη της Δράμας, ανασκάφηκαν τα λείψανα βυζαντινής μονής-μονόχωρος ναός (15×5,5μ.) με νάρθηκα, τετράπλευρη δεξαμενή, τμήματα βοηθητικών χώρων, λείψανα τοίχων αδιευκρίνιστου προορισμού – εν ολίγοις, ένα μοναστήρι με μικρή έκταση και, επομένως, με ολογάριθμο ανθρώπινο δυναμικό, στις παρυφές της βυζαντινής πόλης. Μερικά τριφυλλόσχημα φιαλοστόμια ήταν το μοναδικό διακοσμητικό στοιχείο. Βρέθηκαν επίσης, λίγα και πολύ μικρά σπαράγματα τοιχογραφιών.
Το σημαντικότερο από τα ευρήματα της ανασκαφής είναι το σύνολο των λιθίνων. Πρόκειται για σειρά αρχιτεκτονικών μελών που προέρχονται από την εκκλησία. Όλα έχουν δουλευτεί σε πολύ καλής ποιότητας ντόπιο μάρμαρο. Η εργασία είναι επιμελημένη και ακριβής. Ο γλυπτός διάκοσμος διακρίνεται για το λεπτομερές σχέδιο και τη λιτότητα του ύφους. Τα θέματα ανήκουν στο τυπικό μεσοβυζαντινό θεματολόγιο, ωστόσο δεν αποτελούν απλώς κοινότυπες επαρχιακές παραλλαγές του είδους, αλλά ξεχωρίζουν για την τεχνική και τεχνοτροπική τους ποιότητα, που δείχνει ικανότατο τεχνίτη ίσως από κάποιο εργαστήριο σημαντικού κέντρου της περιφέρειας. Η κτηροτική επιγραφή σε υπέρθυρο σώζει το έτος ανοικοδόμησης: 1193/4. Η εκκλησία ήταν αφιερωμένη στο όνομα του Σωτήρος Χριστού, δηλαδή εόρταζε την 6ην Αυγούστου. Το συγκρότημα μάλλον εγκαταλείφθηκε, καταστράφηκε σταδιακά, και καταχωρήθηκε με το πέρασμα του χρόνου, διαδικασία που βρισκόταν σε εξέλιξη κατά την πρώτη περίοδο της οθωμανικής κυριαρχίας στην περιοχή. Επομένως, ο ναός έπαυσε να λειτουργεί κατά τα τέλη της υστεροβυζαντινής περιόδου ή στις αρχές της τουρκοκρατίας.
