Στον χώρο του ΚΗΦΗ του Δ. Δράμας ο Συμβουλευτικός Σταθμός για την άνοια

Οι πρώτες συμβουλές για την άνοια και

η ψυχολογική στήριξη ασθενών και συγγενών

στο Συμβουλευτικό Σταθμό της Δράμας

Μιλάνε στον «Π.Τ.» ο γιατρός κ. Καΐρης και η ψυχολόγος κα. Ραμφοπούλου

Του Θανάση Πολυμένη

ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ φορά στο Δήμο Δράμας, θα λειτουργεί κάθε Τετάρτη από τις 9 το πρωί μέχρι και τη 1 το  μεσημέρι, Συμβουλευτικός Σταθμός για την άνοια. Ο σταθμός θα λειτουργεί στον χώρο του Κέντρου Ημερήσιας Φροντίδας Ηλικιωμένων (ΚΗΦΗ) επί της οδού Χελμού στην περιοχή της ανάπλασης.

Ήδη, για την έναρξη της λειτουργίας του, το απόγευμα της Τετάρτης πραγματοποιήθηκε εναρκτήρια εκδήλωση, με ομιλητές εξειδικευμένους επιστήμονες για την άνοια, όπως ο γιατρός του Συμβουλευτικού σταθμού κ. Κωνσταντίνος Καΐρης, ειδικός γενικής ιατρικής και η κα. Γεωργία Ραμφοπούλου ψυχολόγος.

Όσον αφορά την εκδήλωση, το θετικό είναι ότι υπήρξε ιδιαίτερο ενδιαφέρον από συμπολίτες μας που παραβρέθηκαν στο ΚΗΦΗ.

Κ. Καΐρης: Δυνατότητα ελέγχου

Μιλώντας στον «Πρωινό Τύπος» ο ιατρός κ. Καΐρης, επισημαίνει ότι πρόκειται για ένα σημαντικό βήμα, που δίνει τη δυνατότητα στους συμπολίτες μας να κάνουν έναν πρώτο έλεγχο μέσω κάποιων τεστ, ανέξοδα, για να διαπιστωθούν τα πρώτα σημάδια της άνοιας. Ειδικότερα, ο κ. Καΐρης σημείωσε:

Κύριε Καΐρη θα είστε ο υπεύθυνος ιατρός στον Συμβουλευτικό σταθμό της Δράμας. Πώς βλέπετε αυτή την ενέργεια;

«Κάθε Τετάρτη, μεταξύ 09.00 και 13.00 το μεσημέρι, στο ΚΗΦΗ, θα λειτουργεί ένας συμβουλευτικός σταθμός, ο οποίος έχει να κάνει με την προσέλευση του ηλικιωμένου πολίτη, ο οποίος έχει υπόνοιες ότι  κάτι συμβαίνει, είτε με τη μνήμη του, είτε με τις υπόλοιπες ανώτερες λειτουργίες της νόησής του.

Θα υπάρχει προσωπικό εξειδικευμένο, το οποίο θα του κάνει τεστ για να δει αν αυτό για το οποίο ανησυχεί ο πολίτης, είναι αξιοσημείωτο ή όχι και στη συνέχεια θα γίνεται παραπομπή προς τον γιατρό του σταθμού που είναι συνεργάτης του Δήμου ώστε να προβούμε στη συνέχεια στις αντίστοιχες εξετάσεις ή άλλου τύπου ενέργειες, θεραπείες κτλ., οι οποίες θα βελτιώσουν την υγεία του».

Αυτά τα τεστ που γίνονται κ. Καΐρη, καθορίζουν κάποιο ποσοστό από το οποίο μπορεί να διαπιστωθεί ότι υπάρχει κάποια μορφή άνοιας;

«Αυτά τα τεστ είναι – κατ’ αρχήν – δεν θα έλεγα ακριβώς διαγνωστικά, αλλά ότι κινούν την κλινική υποψία. Και από τη στιγμή που κινούν την κλινική υποψία, θα πρέπει να μπει ο ασθενής σε μια κλινική διαδικασία εύρεσης του αιτίου που προκάλεσε αυτή την υποψία.

Από εκεί και πέρα είναι δουλειά του γιατρού να φέρει την αποστολή του σε πέρας.

Είναι μια ενδιαφέρουσα πρωτοβουλία, η οποία δίνει, πέρα από την ιατρική κοινότητα και τους γιατρούς, σε κάποιον ηλικιωμένο πολίτη, τη δυνατότητα, ανέξοδα, κάτι που δεν του αρέσει επάνω του, να το εξακριβώσει.

Δεν λέω ότι απαραίτητα αυτό γίνεται για να αποφύγει την έννοια του γιατρού, αλλά θα μπορέσει έτσι να ξεκαθαρίσει τις υπόνοιες που έχει, να ησυχάσει  και να ηρεμήσει ότι δεν έχει κάτι σοβαρό».

Από ποια ηλικία και μετά θα έπρεπε κανείς να προσφύγει να δει τι συμβαίνει;

«Η μέση ηλικία είναι τα 60 χρόνια, αλλά και λίγο νωρίτερα παρατηρούνται και περιπτώσεις κατά τις οποίες μπορεί να παρουσιαστεί διαταραχή τέτοιου τύπου. Αυτή είναι η λεγόμενη προγεροντική διαταραχή. Συνήθως όμως μετά τα 60, είναι μια ηλικία, κατά την οποία βλέποντας κάποια πράγματα επάνω σου, καλά είναι να σε ανησυχήσουν.

Ο σταθμός είναι συμβουλευτικός. Δεν είναι του τύπου όποιος θυμάται πηγαίνει, ή πέρασα και μπήκα. Είναι για ανθρώπους, οι οποίοι πραγματικά έχουν έναν προβληματισμό ότι κάτι συμβαίνει πάνω τους και θέλουν να το εξακριβώσουν με ακρίβεια. Θα πρέπει να υπάρχει θέμα και να προσέλθει».

Κύριε Καϊρή, έχετε εξειδικευτεί σε ζητήματα άνοιας. Όσον αφορά την περιοχή της Δράμας, έχουμε κάποια στοιχεία σε ποια ποσοστά ανέρχονται οι ασθενείς με άνοια;

«Δεν είναι μεγάλα τα ποσοστά. Διότι οι άνοιες είναι διαφόρων ειδών. Εξαρτάται τι παρουσιάζει ο καθένας. Δεν μπορεί εύκολα να σταδιοποιηθεί αυτό σε μια περιοχή.

Έχει να κάνει με την ηλικία, έχει να κάνει με τα υπόλοιπα προβλήματα υγείας και γενικότερα δεν είναι πολύ μεγάλο το ποσοστό. Δεν είναι και τόσο ανησυχητικό.

Στη Βόρεια Ευρώπη για παράδειγμα, τα πράγματα είναι πιο δύσκολα, πιο επικίνδυνα. Ίσως ο τρόπος ζωής, ίσως η διατροφή, ίσως το κλίμα, ίσως ακόμα και οι ράτσες των ανθρώπων, τα διαφορετικά γένη. Όλα συντελούν, είναι πολλοί οι παράγοντες που συντελούν στην άνοια. Δεν μπορούμε να μιλήσουμε λοιπόν με ποσοστά στη Δράμα, μπορούμε να πούμε όμως ότι η κατάσταση δεν είναι και τόσο τρομακτική για εμάς».

Ραμφοπούλου: Η ψυχολογική πλευρά

Στον «Πρωινό Τύπο» μίλησε επίσης η ψυχολόγος κα. Γεωργία Ραμφοπούλου, η οποία μεταξύ άλλων αναφέρεται και στην συμπεριφορά των συγγενών προς τους ασθενείς.

Κυρία Ραμφοπούλου. Τι είναι αυτό που φοβόμαστε περισσότερο στην άνοια;

«Η άνοια είναι η ασθένεια που φοβόμαστε περισσότερο όσο μεγαλώνουμε καθώς μας στερεί την ανάμνηση ευχάριστων στιγμών και προσώπων και μας κλέβει την προσωπικότητα. Η άνοια, είναι μια νόσος, η οποία συνήθως ξεκινάει ήπια. Όταν τα άτομα με άνοια και οι συγγενείς προσπαθήσουν να θυμηθούν πότε ξεκίνησε η νόσος, είναι δύσκολο να υπολογίσουν με ακρίβεια την χρονική στιγμή. Γι’ αυτό είναι πολύ σημαντικό να γίνεται έγκαιρη διάγνωση της νόσου για να έχουν την κατάλληλη φαρμακοθεραπεία και την ψυχολογική στήριξη, οι ίδιοι, οι νοσούντες καθώς και συγγενείς τους».

Τι συμβαίνει στον ασθενή κατά τη διάρκεια της άνοιας;

«Επηρεάζονται, κατ’ αρχήν, οι γνωστικές λειτουργίες, ο λόγος, η μνήμη, η άνοια τρώει το μυαλό, λέμε εμείς οι ειδικοί. Και σιγά-σιγά εξελίσσεται προοδευτικά, είναι ήπια στην αρχή γι’ αυτό και δεν αναγνωρίζεται εύκολα».

Ποια πρέπει να είναι η συμπεριφορά των συγγενών την ασθενών;

«Η φροντίδα ενός ατόμου με άνοια είναι μια απαιτητική διαδικασία και οι συγγενείς βιώνουν πολλά συναισθήματα όπως θυμό, άγχος, ενοχές, θλίψη, πένθος. Και όλα αυτά τα συναισθήματα πρέπει να τα διαχειριστούν και είναι πολύ σημαντικό να δέχονται βοήθεια. Γι’ αυτό και ο Συμβουλευτικός σταθμός άνοιας που γίνεται στην πόλη μας, θα μπορεί να παρέχει συμβουλευτική και υποστηρικτή στήριξη. Θα γίνονται ομάδες θεραπευτικές για τους συγγενείς των ωφελουμένων και πιστεύω ότι θα είναι πολύ σημαντικό για την πόλη μας».

Μπορούμε να πούμε, πώς μπορεί να διαχειριστεί η οικογένεια έναν ασθενή με άνοια στο σπίτι;

«Το πρώτο βήμα που πρέπει να γίνει, είναι να ενημερωθεί για το τι είναι η άνοια. Και είναι σημαντικό η ενημέρωση να γίνει έγκαιρα, γιατί πολλές φορές οι συγγενείς πιστεύουν ότι το άτομο προσποιείται την ασθένεια και γι’ αυτό θυμώνουν και είναι επικριτικοί. Όταν όμως ενημερωθούν σωστά, γνωρίζουν τι ακριβώς συμβαίνει στο σώμα του ασθενή και πιστεύω ότι αυτό τους βοηθάει να έχουν καλύτερο χειρισμό και να αντιμετωπίσουν καλύτερα τον άνθρωπο με άνοια».