Πρώτο βραβείο ποίησης

από την Ένωση Ελλήνων Λογοτεχνών

στο συνδημότη μας Κώστα Μ. Παππά

Ποιήματά του έχουν δημοσιευτεί και στον «Πρωινό Τύπο»

ΜΕΓΑΛΗ ΤΙΜΗ επεφύλασσε το 2024, για τον συνδημότη μας ιατρό κ Κώστα Μ. Παππά, ο οποίος μετά από απόφαση της Ένωσης Ελλήνων Λογοτεχνών, αποφασίστηκε να του απονεμηθεί το Α΄ Βραβείο Ποιημάτων.

Η εκδήλωση απονομής θα λάβει χώρα στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών την Τετάρτη 20 Μαρτίου, στη γιορτή με κεντρικό τίτλο: «40 χρόνια συνεχούς κυκλοφορίας του περιοδικού ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ (1983-2023).

Ο κ. Κώστας Παππάς, λαμβάνει το πρώτο βραβείο ποίησης, μετά από συμμετοχή του στον Πανελλήνιο και Παγκύπριο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό του 2023, για την ποιητική του συλλογή: «Αναπολώντας», επιμέλεια του Πάρη Ανδρεάδη, από τις εκδόσεις «Ελίκρανον».

Θα πρέπει να αναφερθεί ότι ο κ. Παππάς, έχει κατά καιρούς δημοσιεύσει ορισμένα από τα ποιήματα αυτά στον «Πρωινό Τύπο». Σε δήλωσή του προς την εφημερίδα μας, μεταξύ άλλων δηλώνει ότι για τον ίδιο «ήταν έκπληξη» επισημαίνοντας ότι η ποίηση του αρέσει και γι’ αυτό αποτελεί «ένα μέσο έκφρασης».

Όπως μάλιστα σημειώνει χαρακτηριστικά, «η ποίηση ανήκει σε όλους και όσο περισσότεροι διαβάζουν αυτά που εσύ γράφεις τόσες περισσότερες οι έννοιες που αυτή εκφράζει».

Όπως αναφέρει στον πρόλογο της ποιητικής συλλογής ο εκδότης, «Ο Κώστας Μιχ. Παππάς γεννήθηκε στην Καλογοραντζή Δροπόλεως. Ιατρός ακτινολόγος στην καθημερινή του ζωή και, από το 2002, δραστηριοποιείται στην πόλη της Δράμας. Είναι, όμως, κάτοικος της όμορφης Καβάλας. Αν και καθημερινά ζει μεταξύ Δράμας και Καβάλας η σκέψη του είναι πάντα εκεί που πρωτοείδε το φως του Ήλιου, στην Καλογοραντζή Δροπόλεως. Εκεί βαδίζει ο νους του στο ξύπνιο και στα όνειρα. Για εκείνα τα μέρη σιγοτραγουδάει ενίοτε και, για εκείνα τα χώματα δοκιμάζει να γράψει ποιήματα, για πρώτη φορά. Ένα-ένα, απλά, ανάλαφρα και πονεμένα έγιναν κι αυτά καμιά εξηνταριά ποιήματα. Και αποφάσισε, με παρότρυνση φίλων, να τα κάνει ένα βιβλίο για τους φίλους του και τους δικούς του ανθρώπους».

Τα ποιήματα του Κώστα Παππά, «αξιώνουν ακόμα να βγάλουν προς τα έξω τις πίκρες με τις οποίες μας πότισαν στη ζωή κάποιοι συνάνθρωποί μας, οι φίλοι μας ή ακόμα και η ίδια η πατρίδα μας. Αξιώνουν μόνο τις αιτίες και τις αφορμές που τα γέννησαν. Που τα ζύμωσαν και τα σμίλεψαν χωρίς πολλές γνώσεις περί του στίχου, της ποίησης ή τα είδη της ποίησης. Αφορμές και αιτίες, σφραγίδες και υπογραφές της ζωής, κοινές ίσως, για όλους τους ανθρώπους αλλά μοναδικές για τον ποιητή. Η αλήθεια και το τίμημα της ζωής. Εκείνα που επιμένουν. Ο όρθρος, η αυγή, το πρωί, το μεσημέρι, το δειλινό, το βράδυ και η νύχτα».

Επιλογή

Παρακάτω, επιλέγουμε ορισμένα χαρακτηριστικά αποσπάσματα από κάποια ποιήματα:

Από το ποίημα «Κυριακή»: «Άτακτη φάλαγγα αδικημένη, / μια μάζα άμοιρων ανθρώπων / με παλιές βαλίτσες και σακούλες στο χέρι, / βιαστικά την πατρίδα αφήνει για… / …να βρει την πατρίδα, πηγαίνει! / / Δίπλα μου, γείτονες και χωριανοί / τρέχουνε, με προσπερνάνε

/ και μου φωνάζουν, «Έλα πάμε!» / Μα εγώ τα έχω χαμένα / δεν ξέρω αν πάμε στην πατρίδα ή… / …πάμε στα ξένα!»

Από το ποίημα «Εκεί»: «Εκεί που οι πέτρες στολίζουν / βουνοσπαρμένα τοπία, / Εκεί που τα δάκρυα περισσεύουν / και βρέχουν, μουσκεύουν το χώμα. // Εκεί που ατέλειωτο μοιάζει το γκρίζο / της απουσίας του χρόνου… το χρώμα, / Εκεί που ματώνουν ψυχές, / χωριά και σπίτια, / στου χωρισμού τον πόνο!»