Οι πυρκαγιές που καταστρέφουν τα δάση μας και τα αίτια αυτών
Γράφει ο Δημήτρης Βασλής
Κάθε καλοκαίρι τους μήνες Ιούλιο και Αύγουστο – συνήθως – δεν θέλουμε ν’ ανοίξουμε την τηλεόραση, για την καθιερωμένη ενημέρωσή μας, για να μην αντικρύσουμε επί της οθόνης τις πύρινες φλόγες να κατακαίνε τα δάση μας. Αλλά κι επιπλέον για να μη δούμε την μαύρη καταχνιά που αφήσανε στο πέρασμά τους οι φλόγες, από τα άλλοτε καταπράσινα τοπία της χώρας.
Μετά την καταστροφή η κακή εικόνα στη μνήμη μας και η απόγνωση για πολύ μεγάλο διάστημα. Ενώ οι εμπρηστές τρίβουνε τα χέρια τους για την καταστροφή που πέτυχαν και οι εξ αμελείας εμπρηστές να προσπαθούν ν’ αποφύγουν τις ευθύνες του νόμου! Επειδή πέρασα τα περισσότερα χρόνια της ζωής μου στα βουνά και στα δάση κι επειδή έχω κάποιες εμπειρίες γύρω από το θέμα των πυρκαγιών, δίχως φυσικά να παριστάνω τον παντογνώστη, καταθέτω τις δικές μου πολύχρονες γνώσεις, που ίσως βοηθήσουν τους αρμόδιους…
Η πρώτη μου εμπλοκή με τη φωτιά ήταν στα 10 μου χρόνια, όταν η μητέρα μου Χρυσή έβαλε στο τζάκι υπερβολική ποσότητα ξερών πουρναριών και οι φλόγες ξεπέρασαν τον καπνοδόχο, με κίνδυνο να καεί το σπίτι μας, ενώ με το ελάχιστο νερό που είχαμε και τη συνδρομή των γειτόνων, σώσαμε το σπίτι μας.
Η δεύτερή μου εμπειρία ήταν λίγο μετά, όταν ένα σπίτι στη γειτονιά μας το τύλιξαν οι φλόγες, ενώ στο υπόγειό του ήταν ένα κοπάδι γιδοπρόβατα, τα οποία κάηκαν ζωντανά, ενώ η πόρτα ήταν ανοιχτή δεν βγήκε ούτε ένα ζωντανό. Οι κραυγές των ζώων έμειναν στην παιδική μου μνήμη ανεξίτηλα μέχρι σήμερα.
Αργότερα ενήλικος πια συμμετείχα ως εθελοντής σε αρκετές πυρκαγιές.
Για τους παραπάνω λόγους γνωρίζω πολύ καλά την ψυχολογία των πυροσβεστών, πώς αισθάνονται κατά την ώρα του καθήκοντος, είτε ανήκουν στην αεροπορία ή στα πεζοπόρα τμήματα ή στα πυροσβεστικά οχήματα είτε ανήκουν στις ομάδες εθελοντών πολιτών. Ειδικά τα πεζοπόρα τμήματα πρέπει να προμηθευτούν ειδικούς πυροσβεστήρες. Σταματάει η λογική της αυτοσυντήρησης και της αυτοπροστασίας. Αισθάνονται μία βαθιά συγκίνηση μερικές φορές, που συνοδεύεται από το συναίσθημα και με λυγμούς ξεχνάνε κατά την ώρα του καθήκοντος ποιοι τους περιμένουν. Αυτό το περιγράφω με μια λέξη, την «αυτοθυσία», αλλά παραμένουν ψύχραιμοι, ενώ μετά από καλό αποτέλεσμα βγαίνει η ανακούφιση κι αρχίζουν το νευρικό καλαμπούρι μεταξύ τους μέχρι να ξαναχτυπήσει ο συναγερμός.
Πριν μερικά χρόνια στις εθνικές παρελάσεις οι περισσότεροι θεατές τους λέγανε – αλλά και τώρα το λένε μερικοί αυτό – περνάνε οι «ταβλαδόροι». Σήμερα πρέπει να τους αποκαλούμε «οι ήρωες».
Συμπέρασμα: Η πολιτεία θα πρέπει να λάβει σκληρά μέτρα για την προστασία της πανίδας και της χλωρίδας της πατρίδας μας. Θα πρέπει να κηρυχθούν όλες οι δασικές εκτάσεις επιτηρημένες ζώνες. Όλες οι διαβάσεις που οδηγούν εντός της επιτηρημένης ζώνης να ελέγχονται από φύλακες που θα έχουν το δικαίωμα να ζητούν τα στοιχεία ταυτότητας, το σκοπό και τις ώρες που θα παραμείνει κάποιος στο δάσος καθώς επίσης κι ο προσδιορισμός της περιοχής. Να μοιράζονται φυλλάδια ενημέρωσης των κινδύνων πυρκαγιών. Σ’ επίκαιρα σημεία να τοποθετηθούν παρατηρητήρια, που αμέσως να ενημερώσουν αρμοδίως. Τονίζω ότι οι φύλακες που θα προσληφθούν δεν θα πρέπει να έχουν πριμ χρηματικό, αλλά διακρίσεις κι επιβραβεύσεις για τους γνωστούς λόγους!
Βέβαια θα περιοριστούν αντιπυρικά μέτρα προστασίας των δασών μερικά συνταγματικά δικαιώματα, αλλά η Δημοκρατία το επιτρέπει στις περιπτώσεις έκτακτης ανάγκης. Σήμερα οι πυρκαγιές αυξήθηκαν γιατί έγιναν πολλοί δρόμοι αλλά και ζώνες αντιπυρικές. Γι’ αυτό αυξήθηκαν οι κυκλοφορίες των οχημάτων εντός των δασών και κατά συνέπεια επισκέπτονται πολλοί περισσότεροι πολίτες τις μπαρουτιασμένες αυτή την εποχή περιοχές, λόγω της ξηρασίας και τις υψηλές θερμοκρασίες τον Ιούλιο και τον Αύγουστο. Αρκεί μια σπίθα για να προκαλέσει την καταστροφή του δάσους. Αν παρατηρήσουμε λίγο οι φωτιές αρχίζουν παραμονές μεγάλων γιορτών και Σαββατοκύριακα κι όταν οι άνεμοι είναι δυνατοί. Γιατί συμβαίνει αυτό; Από συναίσθημα εκδίκησης των εμπρηστών, καθώς λένε, γιατί αυτοί να περνάνε καλά κι όχι εμείς! Τρίβουν τα χέρια τους για την καταστροφική μανία, όταν άλλοι πολίτες χάνουν τα υπάρχοντά τους!
Τέλος αν οι αρμόδιοι κάνουν τον ισολογισμό, πόσα ξοδεύουν για τις κατασβέσεις, σίγουρα θα συμφέρει για να σωθούν τα δάση, να πληρωθούν οι δαπάνες στο δίμηνο Ιουλίου – Αυγούστου. Η κυβέρνηση θα πρέπει να εξετάσει και την περίπτωση αγοράς πολεμικών αεροσκαφών για τη φύλαξη των συνόρων μας, να συνεργαστεί με τη γείτονα Τουρκία και αντί για 20 πολεμικά αεροσκάφη ν’ αγοραστούν 20 κατασβεστικά αεροπλάνα, που θα συμφέρει και στα δυο μέρη η ισορροπία αυτή.
Επιτέλους ν’ απαγορευθούν τα φαναράκια που απογειώνονται και χρησιμοποιούνται συνήθως στα γενέθλια των παιδιών που η χαρά μιας ελάχιστης στιγμής, μπορεί να προκαλέσει πυρκαγιά και θλίψη. Μόλις πρόσφατα στο Παληό σε πάρτυ γενεθλίων, μερικά από αυτά τα φαναράκια προσγειώθηκαν εντός επικίνδυνων σημείων κι ευτυχώς δίχως καμιά δυσάρεστη συνέχεια!
