Το καλωσόρισμα του Μητροπολίτη Δράμας κ. Δωρόθεου
Στη Μονή του Σωτήρος στην Πρασινάδα
Παρανεστίου το Δίκτυο
Πόλεων με Λίμνες
Εντυπωσιασμένη η αντιπροσωπεία δημάρχων που εκκλησιάστηκε στη Μονή
ΘΑ ΕΛΕΓΕ κανείς ότι είναι η πρώτη μεγάλη επίσκεψη που πραγματοποιήθηκε το πρωί της Κυριακής 26 Μαΐου, στην Μονή του Σωτήρος στην Πρασινάδα Παρανεστίου, η οποία λειτουργεί κανονικά πλέον εδώ και λιγότερο από ένα χρόνο.
Το πρωί της Κυριακής, τη Μονή του Σωτήρος στα Μετέωρα Παρανεστίου, επισκέφθηκε και εκκλησιάστηκε αντιπροσωπεία δημάρχων που μετείχαν στο συνέδριο του Δικτύου Πόλεων με Λίμνες στο Δήμο Παρανεστίου, όπου μάλιστα λειτούργησε ο σεβασμιότατος Μητροπολίτης Δράμας κ. Δωρόθεος, μαζί με τον οικοδεσπότη του Δήμου, δήμαρχο κ. Καγιάογλου.
Ο σεβασμιότατο μάλιστα απηύθυνε και καλωσόρισμα προς τα στελέχη της Αυτοδιοίκησης, ενώ αναφέρθηκε στην ιστορία της Μονής, όπως αυτή τεκμαίρεται από θείες αποκαλύψεις, αλλά και ιστορικά αρχαιολογικά ευρήματος, συνδέοντας έτσι την ιστορία του προσφυγικού Ποντιακού Ελληνισμού της περιοχής με την Ιερά Μονή.
Ο Μητροπολίτης Δράμας κ. Δωρόθεος, ξεκίνησε λέγοντας: «Βρισκόμαστε στην Ιερά Μονή Μεταμορφώσεως του Σωτήρος, 19 χιλ. από το Παρανέστι και ένα χιλιόμετρο από την Πρασινάδα σε υψόμετρο 750 μέτρων.
Ανατολικά βρίσκεται η οροσειρά Χαϊντού, η οποία αποτελεί το φυσικό όριο ανάμεσα στην Μακεδονία και τη Θράκη. Το τοπίο το οποίο μας περιβάλλει, το συνθέτουν χαμηλότερες δασώσεις κορυφές της οροσειράς, οι οποίες διακόπτονται από χαράδρες. Μέσα σ’ αυτές κυλούν ρέματα που καταλήγουν στο Νέστο».
Συνεχίζοντας την περιγραφή ο σεβασμιότατος Δράμας, σημειώνει: «Δυτικά της περιοχής βρίσκονται τα φράγματα της Πλατανόβυσης και του Θησαυρού, διαμορφώνοντας τις αντίστοιχες λίμνες του Νέστου. Βόρεια της περιοχής βρίσκεται το Παρθένο Δάσος του Φρακτού, το οποίο εδώ και δεκαετίες έχει ανακηρυχθεί διατηρητέο μνημείο της Φύσης. Την ομορφιά του τοπίου ενισχύουν οι καταρράκτες της Αγίας Βαρβάρας, του Τραχωνίου και του Λεπίδα. Οι βραχώδεις απολήξεις πολλών από τις κορυφές δίνουν την εντύπωση ενός είδους Μακεδονικών ή Δραμινών Μετεώρων. Εν ολίγοις, από φυσικής άποψης, βρισκόμαστε στην καρδιά ενός επίγειου παραδείσου».
Ο Μητροπολίτης Δράμας αναφέρθηκε επίσης σε ορισμένα στοιχεία όπως την λεγόμενη μεγάλη πέτρινη οθωμανική κρήνη, η οποία παλαιότερα βρισκόταν σε κάποιο οδικό άξονα, ενώ αναφερόμενος στην ανταλλαγή πληθυσμών σημειώνει: «Το 1923, με την ανταλλαγή των πληθυσμών έφυγαν οι μουσουλμάνοι και στους οικισμούς της περιοχής εγκαταστάθηκαν Έλληνες χριστιανοί από τη Μικρά Ασία και κυρίως από τον Πόντο».
Αναφερόμενος στα νεότερα χρόνια, ο Μητροπολίτης μας σημειώνει ότι «από το 1990 κι εξής, άρχισαν να βλέπουν όνειρα σχετικά με την ιστορία αυτού του βράχου. Τα όνειρα η Εκκλησία μας τα αντιμετώπισε πάντοτε με διάκριση. Ωστόσο, όταν αυτά συνδυάζονται και επιβεβαιώνονται με ευρήματα, τότε μπορούμε να αποδεχθούμε τον αποκαλυπτικό τους χαρακτήρα. Και όντως υπήρξαν ευρήματα. Τεμάχια πήλινων αγγείων, λείψανα, ένα θυμιατήριο, δύο λόγχες και θεμέλια παλιού ναού. Ταυτόχρονα, υπήρξαν μαρτυρίες σύμφωνα με τις οποίες κάποιοι από εκείνους που προσκύνησαν τα ευρήματα αυτά, έγιναν αποδέκτες της θαυματουργίας τους».
Όπως είπε μάλιστα, χωρίς σημαντική βοήθεια οι κάτοικοι της Πρασινάδας, συνέβαλαν από το υστέρημά τους και χτίστηκε πάνω στο βράχο κελιά και περικαλλής ναός της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος, ο οποίος θεμελιώθηκε το 1999 και εγκαινιάστηκε το 2007.
Σημείωσε μάλιστα ότι, «έχουν γίνει σημαντικά βήματα και μπορούν να γίνουν κι άλλα ακόμη. Από τις πρώτες ημέρες της Ποιμαντορίας, στη Μητρόπολη Δράμας, εκδηλώσαμε το ενδιαφέρον μας για την πραγματοποίηση αυτών των επιπλέον βημάτων μεταξύ των οποίων είναι οι διαδικασίες που απαιτούνται για τη θεσμική ίδρυση της Ιεράς Μονής».
Αξίζει να σημειώσουμε εδώ, ότι το μοναστήρι αυτό βρισκόταν εκεί θαμμένο για 8 αιώνες, από το 485 μ.Χ. έως και το 1.204 μ.Χ., χωρίς να γνωρίζει κανείς την ύπαρξή του. Μάλιστα, στην τοποθεσία αυτή υπάρχει το σημερινό μοναστήρι, όπου έχουν βρεθεί λείψανα Αγίων, που σύμφωνα με πηγές, μαρτύρησαν υπό τους σταυροφόρους το 1.204 μ.Χ. κατά την περίοδο της 4ης Σταυροφορίας.
Στη Μονή σήμερα εγκαταβιώνουν τρεις μοναχοί. Κάθε Σάββατο γίνεται Θεία Λειτουργία και υπάρχει αρκετά καλή πρόσβαση στη Μονή.
