ΗΜΕΡΟΔΕΙΚΤΗΣ – Ο Θανάσης Πολυμένης σχολιάζει την επικαιρότητα
Μαζευτείτε και σοβαρευτείτε!
Δεν είναι κατάσταση αυτή, έχετε ξεφύγει πια! Απευθύνομαι σε μερίδα δημοτικών συμβούλων του Δήμου Δράμας, δυστυχώς δεν είναι ούτε ένας, ούτε δύο, οι οποίοι έχουν βρει το facebook και κάνουν «δήθεν πολιτική» και με τον πλέον αισχρό τρόπο. Ο ένας γράφει για τον άλλον, ο ένας απαντάει στον άλλο και σε ομάδες σε άλλους και πάει λέγοντας. Δεν μπορείς να περιγράψεις τι γράφουν… όμως γράφουν με τις πλέον μελανές λέξεις που θα μπορούσαν να βρουν! Άλλοι μιλάνε για χούντες πέρα – δώθε, άλλοι βρίζουν, άλλοι χυδαιολογούν ασύστολα και γενικότερα… έχουν εισάγει στην πολιτική ζωή του Δήμου Δράμας ότι πιο βρώμικο και χυδαίο κλίμα θα μπορούσαν να περάσουν. Δυστυχώς, έχει χαθεί κάθε έννοια πολιτικής πια σ’ αυτόν τον τόπο!
Όλοι μαζί σε μια μικρή πόλη ζούμε, συναντιόμαστε στο δρόμο, σε διάφορες εκδηλώσεις, στις συνεδριάσεις του δημοτικού συμβουλίου, στα γραφεία, παντού. Δεν μπορεί να συνεχιστεί αυτή η απαράδεκτη κατάσταση, δεν μπορεί να συνεχιστεί αυτό το χυδαιολόγημα. Το facebook δεν προσφέρεται για καμιά απολύτως πολιτική, ευνοεί το κουτσομπολιό, κατακρεουργεί τις πολιτικές προτάσεις, αλλοιώνει την αλήθεια, διαστρεβλώνει την πραγματικότητα.
Για να πω την αλήθεια, για το μόνο που θα χαρώ πραγματικά να δω ως κίνηση … εξυγίανσης της πολιτικής ζωής στη Δράμα, είναι να σταματήσετε να ασχολείστε με «πολιτικές συγκρούσεις» του κουτσομπολιού και της χυδαιότητας στο facebook.
Αυτή η τακτική του facebook ή του twitter, ανήκουν στον γνωστό μας Άδωνι Γεωργιάδη, τον οποίον μάλλον αρκετοί προσπαθούν να μιμηθούν, προφανώς όμως αποτυχημένα!
Και αν μην τι άλλο, ό,τι χειρότερο, έρχονται να «συνδράμουν» με διάφορα σχόλιά τους, φίλοι των πολιτικών και αιρετών, ακόμα και σύζυγοι και πάει λέγοντας!
Κάντε την πολιτική στη Δράμα αληθινή πράξη, μέσα στο δημοτικό συμβούλιο, αν και εκεί ακόμα υπάρχουν στιγμές όπου βαριέσαι πια να παρακολουθείς, να ακούς, να φωνασκούν χωρίς λόγο, να χάνεται η μπάλα κυριολεκτικά… επειδή κάποιοι – ένθεν και ένθεν – ορέγονται να κάνουν παιχνιδάκια! Ας ηρεμήσουμε επιτέλους και ας κοιτάξουμε λίγο καλύτερα την πόλη, την καθημερινότητα των συνδημοτών μας!
Ένα βιβλίο που έλλειπε!
Την περασμένη εβδομάδα, στο πλαίσιο των καθημερινών Λογοτεχνικών Μεσημεριών του Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους της Δράμας, παρουσιάστηκε ένα βιβλίο της Δραμινής δημοσιογράφου και συγγραφέως, κας Ρένας Τριανταφυλλίδου. Το βιβλίο αναφερόταν στα 10 πρώτα χρόνια του Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους της Δράμας, 1978-1987 και στον σημαντικό ρόλο που έπαιξε η Κινηματογραφική Λέσχη Δράμας στην ίδρυσή του.
Παρ’ όλο που το βιβλίο παρουσίασε η ίδια η κα. Τριανταφυλλίδου, το γεγονός που παραξένεψε πολλούς, είναι ότι δεν υπήρχε αντίτυπο του βιβλίου ούτε για δείγμα. Προφανώς κανένας από τους αρμόδιους του Δήμου Δράμας ή του Φεστιβάλ, δεν σκέφτηκε ότι θα έπρεπε να υπάρχουν εκεί ορισμένα αντίτυπα, τα οποία οι παριστάμενοι θα ήθελαν να αγοράσουν για να το διαβάσουν και να το έχουν στη βιβλιοθήκη τους! Κρίμα που το βιβλίο έλλειπε από την παρουσίαση… ποιος ήταν άραγε υπεύθυνος γι’ αυτό; Ο Δήμος, η ΔΕΚΠΟΤΑ ή το Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους;
Ονειρούπολη με όραμα!
Η Δράμα, δεν είναι η πόλη του ονείρου, όμως είναι η πρώτη πόλη στην χώρα, που διοργάνωσε μια Ονειρούπολη!!! Μετά από 10 χρόνια, η διοργάνωση της Ονειρούπολης που γίνεται από το Δήμο Δράμας, απέκτησε τον πρώτο της Κανονισμό λειτουργίας. Είναι ένας κανονισμός που βάζει τα πράγματα στη θέση του. Για να πούμε την αλήθεια, ο Κανονισμός αυτός, δεν δόθηκε στα τοπικά μέσα ενημέρωσης και στους δημοσιογράφους για να δούμε τι γράφει. Όπως και να ’χει, η διοργάνωση της Ονειρούπολης, σαφώς και μπορεί να χρειάζεται έναν Κανονισμό για να λειτουργεί σωστά κάθε χρόνο, χωρίς να χάνονται στις λεπτομέρειες κάθε χρόνο οι διοργανωτές της, όμως η Ονειρούπολη χρειάζεται κάτι πολύ περισσότερο και κάτι άπιαστο από τον Κανονισμό. Η Ονειρούπολη χρειάζεται όραμα και σήμερα δεν το έχει. Ούτε και πέρυσι το είχε, ούτε και τα προηγούμενα χρόνια το είχε. Όραμα είχε η Ονειρούπολη τα πρώτα χρόνια. Σήμερα έχει καταντήσει ένα πανηγύρι, με μικροπωλητές φυστικιών, καφέδων, τυροπιτών και διάφορα είδη σουβενίρ! Οι δραστηριότητες κλασικά οι ίδιες και από εκεί και πέρα, τίποτα περισσότερο. Η Ονειρούπολη χρειάζεται όραμα, ταυτότητα, πάθος! Ψάξτε να τα βρείτε!!!
Πόσο παράξενο!!!
Έχουμε τη δυνατότητα να μιλάμε και να γράφουμε… ακόμα τουλάχιστον! Κι όμως, σ’ όλα αυτά τα λεγόμενα μέσα κοινωνικής δικτύωσης στο ίντερνετ, βρίζουμε πανεύκολα ο ένας τον άλλον και κυρίως με τα πιο άσχημα λόγια. Εκείνο που η μεγάλη πλειοψηφία έχει εύκολα και γρήγορα στο στόμα της, είναι η λέξη «χούντα» και «φασίστας».
Μια πράξη να κάνει ο ένας που δεν αρέσει στον άλλο, και αμέσως θα μιλήσουν για χούντες. Μια φράση να πει κάποιος και να μην αρέσει στον άλλον, θα τον χαρακτηρίσει αμέσως φασίστα και θα τον κατηγορήσει για φασισμό.
Παρ’ όλα αυτά, και ο ένας και ο άλλος, μιλάει και γράφει χωρίς να έχει την απόλυτη γνώση του φασισμού και της χούντας! Προφανώς, οι παλαιότεροι από πολλούς νεότερους σήμερα, έζησαν την χούντα και γνωρίζουν τι πάει να πει αυτό, έζησαν τον φασισμό και γνωρίζουν τι πάει να πει φασισμός. Φασισμός και χούντα, δεν είναι να τριγυρνάς ελεύθερα στο facebook και να λες ό,τι θέλεις, να στολίζεις πατόκορφα τον άλλον επειδή απλά δεν σου αρέσει, δεν είναι να μιλάς ελεύθερα πέρα δώθε. Αυτός δεν είναι ο φασισμός, δεν είναι η χούντα. Σε τέτοια πολιτικά καθεστώτα – γιατί περί καθεστώτων πρόκειται – όλα αυτά θα είχαν απαγορευτεί, το ίντερνετ θα ήταν ελεγχόμενο μέχρι της τελευταίας τελείας. Χούντα και φασισμός ήταν όταν ο Ερντογάν στην Τουρκία έκλεινε το twitter και απαγόρευε τα πάντα, έκλεινε εφημερίδες και έστελνε τους εκδότες στη φυλακή! Αρκεί να ξυπνούσε στραβά ο Ερντογάν, ή να ανάσαινε λάθος ο άλλος!
Φασισμός είναι στην Τουρκία, όταν ο διπλανός σου σε καταδίδει στην αστυνομία γιατί δεν πρόφερες το όνομα του Ερντογάν με πάθος αλλά ξεψυχισμένα και σε στέλνανε στα μπουντρούμια!
Χούντα στην Ελλάδα είχαμε την επάρατη επταετία, όχι τώρα με τα χρόνια των μνημονίων. Καλό θα είναι και να καταλαβαίνουμε λίγο τι λέμε… την ώρα που μπορούμε και βρίζουμε πρόσωπα και σπιλώνουμε συνειδήσεις μέσα από το facebook για τα συμφέροντά μας!
