Το 518 Τ. Π Κ.
Νευροκοπίου και η τύχη του
Του Γιάννη Β. Ευσταθιάδη
Πρ. Σχολικού Συμβούλου
Α/θμιας Εκπ/σης
Η πολιτική ηγεσία της χώρας με πρόσφατη απόφασή της και με ραγδαίες διαδικασίες καταργεί, κλείνει και μεταφέρει σε κεντρικές περιοχές της χώρας στρατόπεδα των παραμεθορίων περιοχών. Μέσα σ’ αυτά συμπεριέλαβε και το 518 Τάγμα Πεζικού του Κάτω Νευροκοπίου.
Δεν είμαι πολιτικός ούτε στρατιωτικός, για να ξέρω τους βαθείς λόγους της κίνησης, μπορώ, όμως, να υποθέσω ότι αυτή γίνεται περισσότερο για λόγους οικονομικούς και ελάχιστα του χώρου διαρθρωτικούς.
Κανείς από τους αρμόδιους του Κέντρου δεν έλαβε υπόψη του ότι η περιοχή Νευροκοπίου δεν προσφέρεται για τέτοιου είδους στρατιωτικούς σχεδιασμούς. Είμαι πολίτης αυτού του τόπου από τα παιδικά μου χρόνια και γνωρίζω πολύ καλά τους ανθρώπους του, τα προβλήματά του, τις ανάγκες του, την ιστορία του, τα συναισθήματά του.
Κατ’ αρχή το 518 Τ.Π από της συστάσεώς του ως τα σήμερα είναι οργανικά δεμένο με τη νοησιαρχική υπόσταση και δομή αυτών των ανθρώπων, την ιστορία του, την ψυχική δομή του. Είναι τόσο δεμένο στο βαθμό που καταλαβαίνεται ως θεσμός άρρηκτα ενσωματωμένος του τοπικού κοινωνικού βίου. Οι Νευροκοπιώτες όπως έχουν το Δήμο τους, τις εκκλησίες τους, τα σχολεία τους, ισότιμα και ισάξια έχουν και τη στρατιωτική μονάδα τους. Πρόκειται για ολότητα που καθορίζει τα βήματά τους στο τόπο και το χρόνο. Δεν διασπάται, δεν ακρωτηριάζεται. Είναι ενιαία, συμπαγής.
Για την ιστορία, το 518 Τ.Π στα δύσκολα χρόνια του εμφυλίου και όχι μόνο παρέσχε ασφάλεια στον τόπο με συγκεκριμένες στρατιωτικές δράσεις. Το αίσθημα της ανασφάλειας, λόγω θέσης, συνέχει έστω και σε μικρό βαθμό ακόμη και σήμερα τις καρδιές πολλών ανθρώπων. Η γεωγραφική θέση του Νευροκοπίου με το χαρακτηριστικό της εσχατιάς της χώρας, παρά τις όποιες ευρωπαϊκές αλλαγές των γειτονικών χωρών, εξακολουθεί να διατηρεί τις προτεραίες ευαισθησίες στα θέματα των υποβοσκουσών Μεγάλων Ιδεών τους. Τι θα κάνουμε; Θα αποστρατικοποιήσουμε την περιοχή και θα την εκθέσουμε στον όποιο και εν πολλοίς αόρατο κίνδυνο, για να τρέχουμε – ό μη γένοιτο – την τελευταία στιγμή και να μη προλαβαίνουμε;
Αλλά, το 518 Τ.Π διακρίθηκε και για την διαχρονική κοινωνική προσφορά του στον τόπο. Πόσες πυρκαγιές έσβησε, πόσους ανθρώπους και ζωντανά έσωσε από πλημμύρες και άλλες κακουχίες, πόσα άπορα γυμνασιόπαιδα της περιφέρειας σίτισε στα κάποια δύσκολα χρόνια και πόσες οικογένειες έθρεψε, βλέποντας το θέμα και από την οικονομική – γιατί όχι – σκοπιά!
Και εν πάση περιπτώσει, ποιοι είναι οι βαρυσήμαντοι στρατιωτικοί λόγοι που δικαιολογούν τη σύσταση και εγκατάσταση μεγάλων στρατιωτικών μονάδων στην Πελοπόννησο ή την Στερεά Ελλάδα και δεν τους έχει το Νευροκόπι στο βαθμό που του αναλογεί; Εκεί εντοπίζονται οι πραγματικές ανάγκες ή εκεί οδηγούν κάποια οικονομικά και πολιτικά συμφέροντα!
Για όλους τους παραπάνω και άλλους λόγους, το 518 Τ. Π του Νευροκοπίου δεν καταργείται, δεν κλείνει, δεν μεταφέρεται.
Παραμένει ριζωμένο εκεί στον τόπο του, στην ιστορία του, στις επάλξεις, στους ανθρώπους του. Πώς κρατάμε ένα σχολείο ανοιχτό με έναν μαθητή και μια δασκάλα στην Κίναρο, στους Λειψούς και στη Γαύδο, έτσι οφείλουμε να κρατήσουμε και το Τάγμα στο Νευροκόπι. Είναι ίδια η αξία των λόγων του κοινωνικού και πολιτικού δεοντολογισμού.
Όλοι οι Νευροκοπιώτες είναι στο πόδι ανάστατοι και αγανακτισμένοι. Για μια ακόμη φορά, παρά τους ανεπίτρεπτους καιρούς, αισθάνονται τα πλήγματα της εγκατάλειψης, της περιθωριοποίησης, της άγνοιας,
Τρέχει ο Δήμαρχος κ. Λευτέρης Ταμπουρίδης να προλάβει το κακό. Δεν αφήνει υπουργούς, υφυπουργούς, Γραμματείς και λοιπούς πολιτειακούς και στρατιωτικούς παράγοντες που να μην επισκέπτεται, να μην ενημερώνει και να μην επιζητεί τα αυτονόητα. Όμως, τον βλέπω να τρέχει σχεδόν μόνος. Δεν έπρεπε να ξεσηκωθεί όλη η Δράμα, οι αρχές, αρμόδιοι παράγοντες, να σταθούν στο πλευρό του και να στηρίξουν τον αγώνα του. Το πρώην Δήμαρχο κ. Θωμά Μαργαρίτη βλέπω να βγαίνει στα τοπικά κανάλια, στον τύπο, στο διαδίκτυο και να υψώνει τη φωνή του να δίνει κι αυτός από την πλευρά του τους αγώνες του για τα δίκαια του τόπου.
Για τους Νευροκοπιώτες οι αγώνες είναι παλλαϊκοί και συνεχείς. Οι άνθρωποι ενώνουν τις φωνές τους, ενώνουν τους αγώνες τους με τη φωνή και τους αγώνες του Δημάρχου τους και προχωρούν μπροστά μέχρι τη δικαίωσή τους. Τους αξίζει.
Καλή επιτυχία!
