Εκδήλωση της Τ.Ε. Δράμας του ΚΚΕ για την Παιδεία

Το ανιαρό σχολείο, η σχολική βία

και ο τρόπος εισαγωγής στα ΑΕΙ

Ο βουλευτής του ΚΚΕ Γ. Δελής μιλάει στον «Π.Τ.»

Του Θανάση Πολυμένη

ΜΙΑ ΑΡΚΕΤΑ ενδιαφέρουσα εκδήλωση πραγματοποίησε το βράδυ της Τετάρτης 27 Νοεμβρίου στην αίθουσα του δημαρχείου Δράμας, η ΤΕ Δράμας του ΚΚΕ, με θέμα την Παιδεία και τις εξελίξεις στο χώρο της εκπαίδευσης.

Ο τίτλος της ομιλίας, «από το σχολείο της από-γνωσης… στο σχολείο της συλλογικότητας και της γνώσης – η  πρόταση του ΚΚΕ», έφερε πραγματικά αρκετά κόσμο στην αίθουσα, κυρίως βέβαια εκπαιδευτικούς.

Κεντρικός ομιλητής, ο βουλευτής Θεσσαλονίκης του ΚΚΕ κ. Γιάννης Δελής, ο οποίος έχει έρθει και άλλες φορές στη Δράμα, εκπαιδευτικός Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης ο ίδιος, τόνισε μεταξύ άλλων για την ανάγκη αλλαγών γενικά στην Παιδεία και κυρίως στο σχολικό περιβάλλον, δίνοντας έμφαση στις αλλαγές εκείνες, οι οποίες θα μπορούσαν να βοηθήσουν περισσότερο παιδιά από τα φτωχά λαϊκά στρώματα, αλλά και να δώσουν ένα νέο και διαφορετικό σχολείο.

«Ένα σχολείο ανιαρό…»

Μιλώντας στον «Π.Τ.» ο κ. Δελής αναφέρεται στο ζήτημα των μεγάλων ελλείψεων που έχουν σήμερα οι υποδομές των σχολείων αλλά και στην στελέχωσή τους, «όπως και στο ίδιο το περιεχόμενο του σχολείου, το οποίο έχει πολύ σοβαρά προβλήματα τα οποία βεβαίως αποτυπώνονται και εκδηλώνονται και στις συμπεριφορές των μαθητών».

Όπως αναφέρεται μάλιστα χαρακτηριστικά, «είναι ένα σχολείο ανιαρό τις περισσότερες φορές, που δεν ανταποκρίνεται στις αγωνίες, στις επιθυμίες των νέων και των εφήβων του Γυμνασίου και του Λυκείου και είναι ένα σχολείο που ρίχνει το βάρος στην πληροφορία, στις δεξιότητες, αντί να ρίχνει το βάρος στη γνώση την επιστημονική βεβαίως, δοσμένη με τον κατάλληλο παιδαγωγικό τρόπο για την ηλικία που πρέπει».

Επισημαίνει ότι «αυτός είναι στόχος μας και όλο αυτό συνδέεται και με τα φαινόμενα σχολικής βίας, τα οποία δυστυχώς πολλαπλασιάζονται και δεν είναι άσχετα από το περιεχόμενο του ίδιου του σχολείου, από το ρόλο και την αποστολή του που έχει υποβαθμιστεί με ευθύνη βεβαίως των κυβερνήσεων. Είναι ένα απέραντο εξεταστικό κέντρο που γεμίζει άγχος τους μαθητές, τους φορτώνει με το πιο ανταγωνιστικό φορτίο που μπορεί να δει κανείς.

Μιλάμε για νέους ανθρώπους, για νέα παιδιά και όλα αυτά βεβαίως σε κάποιες περιπτώσεις εκδηλώνονται και με τα φαινόμενα της σχολικής βίας. Και αν προσθέσουμε βέβαια και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης τα οποία έχουν πολλαπλασιαστεί, το σκουπιδαριό, την υποκουλτούρα και όχι μόνο που κατακλύζει όλο το διαδίκτυο, καταλαβαίνουμε το τι συνέπειες μπορεί να έχει αυτό και έχει, και τις βλέπουμε δυστυχώς και στην σχολική πραγματικότητα».

Ευθύνη της οικογένειας και της πολιτείας

Όπως τονίζει χαρακτηριστικά, «δεν νομίζω ότι είναι μόνο οικογενειακή ευθύνη, χωρίς να θέλουμε να μειώσουμε και την ευθύνη της οικογένειας, αλλά ταυτόχρονα υπάρχει και η ευθύνη της πολιτείας, του Υπουργείου Παιδείας. Κι αυτό γιατί, ένα παιδί δεν μεγαλώνει μόνο στην οικογένειά του. Όσο πιο μεγάλο είναι, τόσο περισσότερες ώρες βγαίνει έξω από το σπίτι και επιδρούν κι άλλοι παράγοντες και δεν μπορούμε να το αγνοούμε αυτό, πέρα από την ίδια την κατάσταση που έχουν πολλές λαϊκές οικογένειες όπως την ανεργία. Όλα αυτά δεν έχουν επιπτώσεις στους μαθητές, δεν τους επηρεάζουν στο σχολείο;»

Εισαγωγή στα ΑΕΙ

Ερωτώμενος αναφορικά με το ζήτημα της εισαγωγής στα ΑΕΙ τι είναι αυτό που θα έπρεπε να αλλάξει, ο κ. Δελής σημειώνει: «Κατ’ αρχάς δεν θεωρούμε ότι θα πρέπει με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, να υπάρχουν οι εξετάσεις. Αυτή η λεγόμενη ελεύθερη είσοδος, είναι ένα γλυκό παραμύθι με το οποίο δεν συμφωνούμε.

Θα πρέπει κατ’ αρχάς και υπ’ αυτές τις συνθήκες, να δοθεί ιδιαίτερο βάρος και να δείξει η πολιτεία ιδιαίτερη μέριμνα για τα παιδιά τα οποία είναι από ευάλωτες κοινωνικές ομάδες από το φτωχότερα λαϊκά στρώματα. Θα πρέπει δηλαδή και η ενισχυτική διδασκαλία και η πρόσθετη διδακτική στήριξη να στηριχθούν. Το αντίθετο βλέπουμε σήμερα και υποκαθίστανται μάλιστα και από λεγόμενα ψηφιακά φροντιστήρια, τα οποία είναι τρίλεπτα βιντεάκια».

Όπως εξηγεί μάλιστα, «οι προτάσεις μας – και νομίζω ότι θα βοηθούσε και τα ίδια τα Πανεπιστήμια – είναι να μπορούν οι μαθητές να κρατούν τις βαθμολογίες σε κάποια μαθήματα των πανελλαδικών εξετάσεων, γιατί έτσι αυξάνονται οι πιθανότητες να περάσει κανείς σε μια Σχολή που επιθυμεί. Κι αυτό είναι σημαντικό. Και όχι να ξαναρχίζει από την αρχή και βεβαίως, να έχει το δικαίωμα να δώσει όσες φορές θέλει, πανελλαδικές εξετάσεις. Και κυρίως η στήριξη των παιδιών των χαμηλότερων στρωμάτων, ώστε να αμβλυνθούν όσο περισσότερο γίνεται οι κοινωνικές ανισότητες, οι οποίες εκφράζονται και στα μορφωτικά δικαιώματα και στο σχολείο».