Το πέμπτο βιβλίο του Δραμινού Αλέξ. Πιστοφίδη
«Το ανυπεράσπιστο αγόρι» –
Η ιστορία ενός αγοριού
στη βουλγαροκρατούμενη Δράμα 1941 – 1944
Ο πατέρας του εκτελείται από τους Βουλγάρους με λιθοβολισμό μπροστά στα μάτια του!
ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ με τίτλο: «Το ανυπεράσπιστο αγόρι», είναι το πέμπτο στη σειρά, του Δραμινού στην καταγωγή, Αλέξανδρου Πιστοφίδη, που κυκλοφόρησε φέτος από τις εκδόσεις ΕΛΚΥΣΤΗΣ.
Πρόκειται για ένα ιδιαίτερα σημαντικό βιβλίο, για μια αληθινή ιστορία, η οποία συνέβη τον Μάρτιο του 1942, σε ένα χωριό της τότε βουλγαροκρατούμενης Δράμας.
Με αφορμή τον επιχειρούμενο εκβουλγαρισμό των Ελλήνων της Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης, ξεσπάει στις 28 Σεπτεμβρίου του 1941 η πρώτη μαζική εξέγερση στην κατεχόμενη Ελλάδα και η δεύτερη σε ολόκληρη την κατεχόμενη Ευρώπη, κατά των δυνάμεων κατοχής. Η εξέγερση, έγινε διεθνώς γνωστή, ως «Εξέγερση και Σφαγή της Δράμας», αναπτερώνοντας το ηθικό των κατακτημένων λαών της Ευρώπης!
Μετά την καταστολή της εξέγερσης, ακολούθησαν μαζικές εκτελέσεις αμάχων, από τα βουλγαρικά στρατεύματα κατοχής, στην πόλη της Δράμας καθώς και σε πολλά χωριά του νομού. Έξι περίπου μήνες μετά, συλλαμβάνεται, ο τελευταίος αντάρτης, μεταφέρεται στην πλατεία του χωριού του και αφού προπηλακίζεται και λοιδορείται, από συνεργάτες των Βουλγάρων παρουσία του δεκάχρονου γιου του, φονεύεται δια λιθοβολισμού.
Το περιεχόμενο του βιβλίου αναφέρεται στην περιπετειώδη ζωή του δεκάχρονου γιου του θύματος, το οποίο κατέληξε σε μια από τις 58 παιδουπόλεις της Φρειδερίκης.
Μέσα απ’ τη ζωή του «Ανυπεράσπιστου Αγοριού», παρουσιάζονται, η «εξέγερση και η Σφαγή της Δράμας» και οι συνθήκες μέσα στις οποίες διαδραματίστηκε το γεγονός του λιθοβολισμού του Κυριάκου Γ.
Ακόμα, οι συνθήκες μέσα στις οποίες, ο δεκάχρονος γιος του θύματος κλείστηκε σε μια παιδούπολη-στρατόπεδο της Φρειδερίκης, για να «Αναμορφωθεί» και να “μεταμορφωθεί” σε ένα “αληθινό” Ελληνόπουλο.
Και πως, ενώ σε όλες τις χώρες της Ευρώπης τιμωρήθηκαν οι συνεργάτες των κατακτητών, ακόμη και στην μετεμφυλιακή Ελλάδα, τιμωρήθηκαν έστω κάποιοι λίγοι συνεργάτες των Γερμανών και των Ιταλών, δεν τιμωρήθηκε ούτε ένας συνεργάτης των βουλγαρικών δυνάμεων κατοχής και το τρομαχτικότερο όλων: Πως ήταν δυνατόν ο πρώτος στην ιστορία καταγεγραμμένος λιθοβολισμός ενός ανθρώπου, επί ευρωπαϊκού και ελληνικού εδάφους, να παραμείνει για πάνω από 70 χρόνια άγνωστος, και οι υπεύθυνοι του λιθοβολισμού να παραμείνουν ατιμώρητοι, δίνοντας το άκρως επικίνδυνο μήνυμα στις επόμενες γενιές;
Αυτές τις μέρες, η Δράμα τιμά στην σφαγή των ανθρώπων εκείνων που γνώρισαν τις θηριωδίες της Τρίτης Βουλγαρικής Κατοχής, 1941-1944.
Ο Αλέξανδρος Πιστοφίδης
Ο Αλέξανδρος Πιστοφίδης γεννήθηκε στα Κύργια Δράμας. Σπούδασε οικονομικά στην Ελλάδα και στη Γερμανία, για να ακολουθήσει εντέλει το όνειρό του, να ασχοληθεί περισσότερο με τον πολιτισμό, την εκπαίδευση ενηλίκων και το γράψιμο, παρά με την «επιστήμη», που ασχολείται με τη δημιουργία υλικού πλούτου.
Εργάστηκε δέκα χρόνια στο Übersee-Museum της Βρέμης, ως επιστημονικός συνεργάτης και συντονιστής εκθέσεων και πάνω από είκοσι χρόνια ως εκπαιδευτής ενηλίκων, ως μεταφραστής και ως freelancer σε ελληνικά και γερμανικά ΜΜΕ και blogs ποικίλης ύλης. Το παρόν είναι το πέμπτο του βιβλίο.
Δείγμα γραφής
[Όταν αρχίσανε να τονε λιθοβολάνε με πρώτον εκείνον που με είχε σπρώξει πριν, τρόμαξα, τρόμαξα πολύ… Πίστεψα πως θα με σκοτώσουνε και μένανε… Αθόρυβα, για να μη με πάρουνε μυρωδιά, έτρεξα όσο πιο γρήγορα μπορούσα, να κρυφτώ, όχι στο σπίτι μας, αλλά στο νεκροταφείο που είναι έξω απ’ το χωριό… Μπήκα μέσα σε ένα ανοιγμένο μνήμα και σε μια άδεια κάσα από μισοσαπισμένο ξύλο. Έριξα κάποια κλαδιά κάτω σαν στρώμα, που τα έκοψα από τα κυπαρίσσια και σκεπάστηκα με κάποια άλλα γιατί κρύωνα… Έμεινα κρυμμένος ανάμεσα στους τάφους δυο μερόνυχτα τρέμοντας απ’ τον φόβο μου και το κρύο… Δεν μπορούσα ούτε να κλάψω απ’ τον τρόμο που πήρα… Θα πρέπει να έκλαψα ύστερα από πολλά χρόνια, ένα βράδυ… όταν με κλείσανε στην παιδούπολη της Φρειδερίκης στη Λέρο και εκεί ηρέμησα για πρώτη φορά στη ζωή μου… Δεν πρέπει να ήμουνα ούτε δέκα χρονών.]
