Home > Νέα > Το Μουσικό Σχολείο γιόρτασε την Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία με μια ξεχωριστή εκδήλωση Με τη συμμετοχή του Συλλόγου Παραπληγικών Ν. Δράμας

Το Μουσικό Σχολείο γιόρτασε την Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία με μια ξεχωριστή εκδήλωση Με τη συμμετοχή του Συλλόγου Παραπληγικών Ν. Δράμας

Το Μουσικό Σχολείο γιόρτασε την Παγκόσμια

Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία

με μια ξεχωριστή εκδήλωση

Με τη συμμετοχή του Συλλόγου Παραπληγικών Ν. Δράμας

 

 

Εκδήλωση για την Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία, διοργάνωσε την περασμένη Τρίτη το Μουσικό Σχολείο Δράμας. Η εκδήλωση, πραγματοποιήθηκε στο αμφιθέατρο του Σχολείου ως επιστέγασμα μιας σειράς δράσεων, που είχαν προηγηθεί με τη συμμετοχή πολλών μαθητών και μαθητριών του Σχολείου με στόχο την ευαισθητοποίηση όλων σε θέματα ατόμων με αναπηρία. Η κα. Ευαγγελία Τριανταφυλλίδου, μαθηματικός του Τμήματος Ένταξης, είχε την έμπνευση και την ευθύνη τόσο της εκδήλωσης όσο και των δράσεων που προηγήθηκαν, ενώ η κα. Αλεξάνδρα Παπαδοπούλου, υπεύθυνη του Τμήματος Χορωδίας, επιμελήθηκε μουσικά την εκδήλωση μαζί με πολυπληθή ομάδα μαθητών και μαθητριών.

Κεντρική ομιλήτρια της εκδήλωσης, ήταν η πρόεδρος του Συλλόγου Παραπληγικών Νομού Δράμας, κα. Αγλαΐα Κατσιγιάννη. Η κα. Κατσιγιάννη αναφέρθηκε στα πολλά προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα άτομα με αναπηρία, στα όσα έχουν γίνει μέχρι σήμερα για την επίλυσή τους και κυρίως στα όσα πρέπει να γίνουν εφεξής, τονίζοντας ότι “η μεγαλύτερη αναπηρία είναι η συμπεριφορά μας”.

Στη συνέχεια, απάντησε σε όλες τις ερωτήσεις που της έθεσαν οι μαθητές/τριες του προγράμματος EPAS του Σχολείου. Η αφοπλιστική ειλικρίνειά της καθήλωσε τους πάντες, μαθητές και μαθήτριες καθώς και καθηγητές και καθηγήτριες, ενώ ανέδειξε – μεταξύ άλλων – και τη σημασία του ρόλου της Ευρωπαϊκής Ένωσης στη διεκδίκηση και κατοχύρωση των δικαιωμάτων των ατόμων με αναπηρία, καθώς ο Σύλλογος Παραπληγικών Νομού Δράμας είναι μέλος του Ευρωπαϊκού Δικτύου Ανεξάρτητης Διαβίωσης (ENIL).

Στην εκδήλωση, συμμετείχαν όλοι οι μαθητές/τριες και οι καθηγητές/τριες του Σχολείου, που στο τέλος με μια φωνή και μέσα σε μια ατμόσφαιρα διάχυτη από συγκίνηση και ευαισθησία τραγούδησαν:

“Υπάρχουν χέρια που απ’ το άδικο έχουν σφίξει

έχουνε σφίξει και έχουν γίνει μια γροθιά

και μ’ άλλα χέρια έχουν σμίξει για να σβήσουν τη φωτιά

ίσως τα χέρια τα δικά μας να ‘ναι χέρια σαν κι αυτά.”