Υπογεννητικότητα

βόμβα μεγατόνων

«Ο δε Ιησούς προσκαλεσάμενος αυτά είπεν: Άφετε τα παιδία έρχεσθαι προς με και μη κωλύετε αυτά. Των γαρ τοιούτων εστίν η βασιλείου του Θεού = Αφήστε τα παιδιά να έλθουν προς εμένα και μην τα εμποδίζετε. Γιατί σ’ αυτά ανήκει η βασιλεία του Θεού».

(Λουκάς, ΙΗ’, 16).

Του κ. Γ.Κ. Χατζοπούλου, τ. Λυκειάρχη

Το θέμα της υπογεννητικότητας, που παρατηρείται σε οξύτατο βαθμό στη χώρα μας, απασχόλησε την ταπεινή μου γραφίδα στο παρελθόν.

Δυστυχώς κινδυνεύουμε να καταστούμε η χώρα των οίκων ευγηρίας και των ιδρυμάτων υπερηλίκων. Μια χώρα, η οποία γηράσκει επικίνδυνα με πολλές δυσοίωνες επιπτώσεις. Επιπτώσεις, που ξεθεμελιώνουν την οικονομία, επιπτώσεις που θέτουν σε σοβαρό κίνδυνο την ασφάλεια της χώρας, επιπτώσεις, που δοκιμάζουν σε σοβαρό βαθμό τη σωματική και ψυχική υγεία των Ελλήνων. Και τέλος επιπτώσεις, που οδηγούν στην αλλοίωση του DNA των Ελλήνων.

Ας δούμε λοιπόν που οφείλεται η βραδυφλεγής αυτή βόμβα, που απειλεί να τινάξει συθέμελα την Ελλάδα μας. Θα αρκεσθούμε στην παράθεση των κυριότερων λόγων.

Πρώτα πρώτα η εξασφάλιση βέβαιης και αξιοπρεπούς εργασίας. Η ευκαιριακή και με γλίσχρες απολαβές αμοιβή ενισχύει το φαινόμενο της αβεβαιότητας για τη δημιουργία της ιερής οικογένειας και την απόκτηση νέων ψυχών, οι οποίες θα αποτελούν τα αρραγή βάθρα, πάνω στα οποία θα δομείται η ισχύς του ελληνικού κράτους. Καλός δε λέω ο εξοπλισμός μας με τα όπλα του θανάτου, αλλά αυτός ανεπιφύλακτα έχει ανάγκη από χειριστές και μάλιστα νεανικής ηλικίας.

Δεύτερον η παροχή ασφάλειας στους χώρους εργασίας με την απάνδρωση τους με κατάλληλους ασκληπιάδες. Εξυπακούεται ότι η υγειονομική προστασία θα πρέπει να διασφαλίζεται με τους κατάλληλους χώρους νοσηλείας και τη στελέχωσή τους με προσωπικό καταρτισμένο και επιμορφωμένο κατά τακτά χρονικά διαστήματα. Αν για άλλους χώρους η επιμόρφωση θεωρείται αναγκαία, στους χώρους της υγείας είναι αναγκαιότατη.

Και τούτο, γιατί τόσο η πρόοδος, που συντελείται στον χώρο της τεχνολογίας, όσο και η επιβάρυνση του κλίματος δημιουργούν έντονα ψυχικά και σωματικά προβλήματα, η επίλυση των οποίων απαιτεί νέες γνώσεις για την βέβαιη αντιμετώπισή τους. Είναι αναμφίλεκτο πως οι γνώσεις στον τομέα της ιατρικής αναφύονται με πυραυλική σχεδόν ταχύτητα.

Τρίτον η αποθάρρυνση των νέων μας να δημιουργούν οικογένεια σε παραγωγική ηλικία. Αυτό βέβαια προϋποθέτει, όπως πιο πάνω τονίσθηκε, την ορθή επαγγελματική αποκατάσταση. Αυτήν πρέπει να τη συνοδεύει η ασφαλής φύλαξη και προστασία της ιερής συνέχειας ζωής.  Στο σημείο αυτό πρέπει να επισημάνουμε το γεγονός ότι η έλευση νέων ανθρώπων στη ζωή δε μοιάζει μ’ αυτήν των αθώων ζωντανών (γατών και σκύλων), που ύστερα από λίγο αφήνουν μόνα τους για επιβίωση, όσα φέρνουν στη ζωή.

Ασφαλώς η ακολουθούσα ιερή συνέχεια της ζωής επιφορτίζει τους γεννήτορες με τη σωκρατική αναμφίλεκτη θέση: Ή δεν πρέπει να κάνει κανείς παιδιά ή αν κάνει πρέπει να φροντίζει για τη διατροφή και την ανατροφή τους μέχρι να ενταχθούν ομαλά στον κοινωνικό βίο. Σημειώνουμε εδώ ότι πρώτιστος παράγων για την ομαλή ένταξη των νέων στην κοινωνική ζωή είναι η οικογένεια, η οποία πρέπει να δομείται με φόβο Θεού, αλλά και με την πλήρη συναίσθηση του χρέους, που δεν είναι άλλη από τη σεμνή λειτουργία στην αγία τράπεζα της ψυχής των βλασταριών τους.

Και βέβαια η ανατροφή, διατροφή και διαπαιδαγώγηση των παιδιών δεν είναι εύκολη υπόθεση. Απαιτεί ισχυρή θέληση, υπομονή, κατοχή κατάλληλων γνώσεων, περιορισμό του ελαττώματος του εγωισμού και λύση των αναφυομένων προβλημάτων με οδηγό τη λογική. Ο ειλικρινής διάλογος ανάμεσα στα ζεύγη, όταν ανακύπτουν προβλήματα, είναι η καλύτερη λύση.

Ολέθριος είναι ο διχασμός, η ένταση, ο αρρωστημένος εγωισμός, που μοιραία οδηγούν στη διάλυση της ιερής οικογένειας. Και το βαρύτατο τίμημα το επωμίζονται τα παιδιά, τα οποία δεν έχουν καμιά ευθύνη για την ανευθυνότητα των γεννητόρων τους και τη συναίσθηση του χρέους προς αυτά.

Τέταρτον η μειωμένη ύπαρξη της αξιοκρατίας. Δεν είναι καθόλου ορθόν νηστεύσαντες και μη νηστεύσαντες να απολαμβάνουν το ίδιο. Οι νόμοι της Πολιτείας στον τομέα αυτόν θα πρέπει να είναι ασυμβίβαστοι. Η ορθή αξιολόγηση πρέπει να είναι ο απαραίτητος κανόνας τόσο στον ιδιωτικό χώρο, όσο, κυρίως, στον δημόσιο. Η αντίληψη ότι όλοι έχουμε το ίδιο στομάχι είναι παντελώς άδικη.

Ας έχουμε πάντοτε στο νου μας τον λόγο του Αποστόλου των Εθνών Παύλου: «Ο μη εργαζόμενος μηδέ εσθιέτω». Εδώ οφείλουμε την επισήμανση: Ο δυνάμενος να εργασθεί. Ο μη δυνάμενος λόγω σοβαρότατης πάθησης, εύλογα απαλλάσσεται από την υποχρέωση για εργασία και τίθεται κάτω από τη στοργή της ευνοούμενης Πολιτείας.

Έχοντας κατά νου η συνειδητά λειτουργούσα Πολιτεία αν όχι να ανακόψει παντελώς τη φυγή των νέων μας με παραγωγική ηλικία, σε ξένες χώρες έχει χρέος τουλάχιστον να την περιορίσει.

Στη δεκαετία του 1960 εξάγαμε ανειδίκευτους εργάτες στις φάμπρικες και στα ορυχεία της Ευρώπης και των άλλων χωρών (Αμερική, Καναδά, Αυστραλία κ.α.), σήμερα, δυστυχέστατα, εξάγουμε συγκροτημένους επιστήμονες και ειδικευμένους τεχνίτες, τους οποίους εκπαιδεύσαμε με τον ιδρώτα των γονέων τους και τη συμπαράσταση της Πολιτείας.

Απογυμνώσαμε την παραγωγική μηχανή μας από το δυναμικό, που θα οδηγούσε τον τόπο μας στον δρόμο της ευημερίας. Και αντί να ευημερεί η Ελλάς, ενισχύονται τα βαλάντια των ξένων. Πικρή αλήθεια, όμως αλήθεια. Και η ευθύνη γι’ αυτήν την αιμορραγία, που ακούει στο όνομα του μισεμού των παραγωγικών Ελλήνων, ανήκει ακέραια στον πολιτικό κόσμο, το ενδιαφέρον του οποίου εστιάζεται στη ματαιοδοξία, την ενίσχυση του κορβανά του και στην ικανοποίηση της κενοδοξίας του.

Η ερήμωση των ελληνικών οικισμών και η αύξηση των κοιμητηρίων οφείλονται σε μεγάλο βαθμό στους υπηρέτες του λαού, οι οποίοι επιδίδονται σε κορώνες και κοκορομαχίες στο ιερό τέμενος της Δημοκρατίας με στόχο όχι πάντοτε να θέσουν φραγμό στην αυθαιρεσία του αντιπάλου που κυβερνά, αλλά έχοντας στο πίσω μέρος του μυαλού τους την κατάληψη του γοητευτικού θώκου.

Με τέτοια νοοτροπία η ΒΟΜΒΑ ΤΩΝ ΜΕΓΑΤΟΝΩΝ δε θα αργήσει να εκραγεί.

ΦΥΛΑΚΕΣ ΕΚΛΕΚΤΟΙ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΓΡΗΓΟΡΕΙΤΕ!

Δεν τελειώσαμε όμως. Θα συνεχίσουμε.